tag:blogger.com,1999:blog-61825418065754328632024-02-19T08:23:45.166+05:30# නුවන්ගේ සිතුවිලි වියමන #සිතක ඇතිවන සිතුවිලි ධාරා බ්ලොග් අවකාශයේ මෙලෙස අකුරු කරන්නට, සභාවෙන් අවසරයි !Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.comBlogger58125tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-29492168785224024072023-09-06T17:11:00.002+05:302023-09-06T17:11:47.063+05:30 උසස්පෙළ මතක <p><br /></p><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-NMUOAdePICoA2qWWzke4dtmGcQ_k8HHblDyh_jGNTqYsL4WUE9rLF-RRJcAkLtnuWQfPq6gLBPXnQ5c7GkCNLwA6XKcXkbCVKkZVkE5ZctQ5MMSNEyIjaIl3PchxFwpP8IXPidOtsxHAS4hexnYznaptrIF5g5D_TYGHVYW2OMhi0G9dvy6AsMN12iM/s400/375454335_10231487136547771_8405950727537596089_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="400" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-NMUOAdePICoA2qWWzke4dtmGcQ_k8HHblDyh_jGNTqYsL4WUE9rLF-RRJcAkLtnuWQfPq6gLBPXnQ5c7GkCNLwA6XKcXkbCVKkZVkE5ZctQ5MMSNEyIjaIl3PchxFwpP8IXPidOtsxHAS4hexnYznaptrIF5g5D_TYGHVYW2OMhi0G9dvy6AsMN12iM/s320/375454335_10231487136547771_8405950727537596089_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">හැමදාම උසස්පෙළ ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රථිපල එනකොට හිත අතීතයට දිව යන එක වලක්වන්න අමාරුයි. ඉස්සර ඉස්කෝලේ 11 වසරට එනකම් හොඳ සාහිත්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ය කාරයෙක් වෙලා ඉඳලා, උසස්පෙළ හා විශ්ව විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාල දෙකක ගත කරපු පහුගිය ජිවිත කාලෙ එක්ක ඒ සාහිත්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ය කාරයා හිත ඇතුලෙම මියැදිලා හිටියත්, හිතට දැනෙන සමහර සිදුවීම් එක්ක අයෙමත් සිතුවිලි අකුරු බවට හැරවෙන එක නවත්වගන්න අමාරුයි.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">අද කාර්යාල දවසක්. තියෙන රාජකාරි අනුව හතර වටේ යන්න වෙනවා උනත්, හවස කෙටි නිවාඩුවක් ගන්නත් ඕනැකමක් තිබුන නිසා අද කාර්යාලයේ රැඳී ඉන්න කොහොමත් ඕන උනා. ඒත් උදේ දහයට විතර මෙන්න මගේ කාර්යාල කාමරය වෙත අපේ අංශයේ කළමණාකාර සහකාර මිස්ගේ හදිසි කඩාවැදීමක්. ඒ ඇස් වල කඳුළු. මම කොහොමත් කාර්යාලයේදී කාන්තාවන් තියාගන්නේ අතේ දුරින් නෙමෙයි. අත් දෙකක දුරටත් වඩා වැඩි දුරකින්. තරහකට නෙමෙයි ඒත් ඒ මම පුරුදු උන හැටි. විශේෂයෙන්ම එයාලා ඇස් වල කඳුළු එක්ක ඉන්නකොට. එහෙම කරන්න හේතු ඕන තරම්.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">"සර් මගේ පුතාගේ උසස්පෙළ ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රථිපල ඇවිත්. මෙන්න මෙහෙමයි. ගණිත අංශයෙන් පළවෙනි සැරේ කලේ."</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රථිපල කිසිසේත්ම නරක එකක් නෙමෙයි. කොල්ලා දක්ෂයෙක්. හැබැයි කොල්ලා කුරුණෑගල දිස්ත්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රික්කයෙන් ඉංජිනියරින් යන්න නම් ඒ ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රතිපල අනුව ටිකක් වැට උඩ වගෙයි. මොකද මෙහෙ A එකකටයි B අකුරු දෙකකටයි එක්ක, ඒ කියපු රෑන්ක් එකත් එක්ක ඉංජිනියරින් යන්න සාමාන්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යයෙන් ටිකක් අමාරුයි වගෙයි මට තේරුණේ. ඒ වෙලාවට මට දෙන්න තියෙන හොඳම උපදෙසක් දුන්නත්, ඊට පස්සේ හිත අතීතයට යන එක නවත්තගන්න බැරි වුණා.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">මම පලවෙනි සැරේ උසස්පෙළ කරේ 2004 දී. සාමාන්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යපෙළ A අකුරු දහයක් එක්ක සමත් වුනත් මුල් සැරේ හොඳ ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රතිපලයක් උසස්පෙළ ලැබෙන්නේ නැහැ කියලා කොහොමත් මට දැනිලා තිබුනා. තාත්තා බරපතල හදවත් රෝගයකින් පෙළෙමින් ඉන්නකොට, ගෙදර අදායම් මාර්ගයක් ඉස්තිරව නැති වෙනකොට, හිත එකතැන් කරන් වැඩක් කරන්න මට අමාරුයි කොහොමත්. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ගණිත අංශයෙන් උසස්පෙළ කරන සියළුම දෙනා සංයුක්ත ගණිතයට මුල් තැන දුන්නත්, මම කැමතිම උනේ භෞතික විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාව විෂයට. මගේ පාසල් ජිවිතේ හමු උන, වඩාත්ම හිතට දැනුන ගුරුතුමියන් දෙදෙනාගෙන් එක් අයෙක් උනෙත්, පාසලේ උසස්පෙළ අපිට භෞතික විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාව උගන්වපු කුමාරි මිස්ව. උදේ හයේ ඉදන් නොමිලේ පාසලේ උගන්වන ඇය, අප වෙනුවෙන් ඕනෑම වෙලාවක පරීක්ෂණ සඳහා පාසලේ භෞතික විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාගාරයේ ඉඩ කඩ වෙන්කර දුන්නා. ඒ වගේම, භෞතික විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාව විෂයට කුරුණෑගල එවකට ගණිත අංශයේ සිසුන් වැඩිපුර ගිය උපකාරක පන්තිය නෙමෙයි මම තෝරා ගත්තේ. ඒ වෙනුවට මම ගියේ (ආචාර්ය) නිමල් හෙට්ටිආරච්චි සර් ගේ physics class එකට.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ඔව් ඉතින්, 2004 උසස්පෙළ විභාගයේදී භෞතික විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාව ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්න පත්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ර දෙකට ඇට්ටි හැලෙන්න ලිව්වා. හැමෝටම කාලය මදියි කියන බහුවරණ 60 ට පැය එකහමරෙන් ලියාලා තව පැය බගේකුත් ඉතුරු උනා. රචනා ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්න 6 න් 4 ක් කරන්න කිව්වට මොකද, මම 6 ම ලියලා ඉවරවෙලා තවත් වෙලාව ඉතුරු උනා. පස්සේ ඉතින් බලද්දී කරපු බහුවරණ 60 න් 57 ක් නිවැරදියි.රචනා ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්ණ 6 ම නිවැරදියි. ආ ඔය අනිත් විෂයන් දෙකත් ඔන්න ඔහේ ලියලා දැම්මා. ඒවා එච්චර සාර්ථක උනේ නැද්ද කොහෙද.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රථිපල එද්දී භෞතික විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාවට A එකකුත් සංයුක්ත ගණිතයට හා රසායන විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාවට C අකුරු දෙකකුත් ඇවිත් තිබුණා. කුරුණෑගලින් රෑන්ක් එක 129 වගේ තමයි මතක. C අකුරු දෙකකුත් තියාගෙන කුරුණෑගල වගේ ගොඩක් තරඟකාරී දිස්ත්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රික්කයකින් 129 වුණා කියන්නේ ඉතින් Physics වලට හොඳ ලකුණක් ආව නිසා වෙන්නැති. මොනවා වුනත් දෙවෙනි සැරේට ලියන්න මහන්සි වෙන්න තීරණය කලා. ඒ අතරේ මුල් සැරේ ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රතිපල වලට විශ්ව විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාල අයදුම් කරපු එකට සබරගමුව විශ්ව විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාලයේ මිනින්දෝරු පාඨමාලාවට තේරිලා කියලා ලියුමක් ඇවිත් තිබුණා. ආ, තව ලියපු TTI (Institute of Engineering Technology - Katunayake) එකෙන් දෙවෙනියට තෙරිලත් තිබුනා.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">TTI entrance exam ලියන්න ගියපු හැටිත් තව කතාවක් ඉතින්. ඒක කොළඹ රෝයල් එකේ තිබුනට මම කොළඹ පාරවල් දන්න එකක්යැයි. මාව එක්කන් ගියේ අජිත් බාප්පා. එවකට එයා පුංචි අම්මත් එක්ක රාගම රණවිරු සෙවණ වෛද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ය නිල නිවාසෙක තමයි හිටියේ. තාත්තට අසනීපෙ නිසා යන්න අමාරු නිසා මම පාන්දර 4 ට තියෙන කෝච්චියක කුරුණෑගල ඉඳන් රාගම ගිහින් බාප්පා එක්ක තමයි කොළඹ ගියේ. කොහොම හරි TTI exam ලියලා එලියට එද්දී එවකට වරලත් ඉංජිනේරුවරයෙක් හා අද ජල සම්පාදන මණ්ඩලයේ නියෝජ්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ය සාමාන්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යධිකාරී කෙනෙක් වෙන අජිත් බාප්පා පාරේ අයිනේ තියෙන කොන්ක්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රීට් බෝක්කුවක් උඩ වාඩිවෙලා මම එනකම් බලන් ඉන්නවා. ඒ දර්ශනය අදත් ඒ වගේම මතකයි. ඉන්ජිනේරුවරයෙකුට එදා තිබුන ඒ නිහතමානීකමට මම අදටත් සැහෙන්න ගරු කරනවා විතරක් නෙමෙයි අදටත් මගේ ජිවිතේ එක පූර්වාදර්ශි චරිතයක් තමයි ඒ.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">කොහොම හරි 2005 දී දෙවෙනි සැරෙත් උසස්පෙළ කරද්දී භෞතික විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාව ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්න පත්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ර ටිකට කලින් වතාවේ වගේම දුවන්න දුන්නා. මේ පාර නම් සංයුක්ත ගණිතයත් ගොඩ වගේ. රසායන විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාව බහුවරණ එකත් සැහෙන ගොඩ දාගත්තා. ඔන්න ඉතින් වැඩේ කචල් වෙන්න ගත්තේ රසායන විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යා දෙවෙනි ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්න පත්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රයට කලින් දවසේ. හවස් වෙද්දී තාත්තට තදින් අසනීප වෙන්න පටන් ගත්තා. දරුණු පපුවේ අමාරුවක්. කලින් වතාවල් වල නාල අවහිරතා එක්ක වැඩ කරපු තාත්තගේ හදවත් පේශි වලට, තමන්ගේ එකම පුතාගේ උසස්පෙළ ඉවර වෙනකම් ඉන්න තරම් හයියක් තියෙන්න නැතුව ඇති.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ජීවිතයත් මරණයත් අතර ඉන්න තාත්තා එක්ක නිදි නැති රැයක් ගත කරලා ඔන්න රසායන විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යා දෙවෙනි ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්න පත්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රය අතට ගත්තා. නිදිමතේ ඔය මොනවද මන්දා ලියලා දැම්මා.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ඔව් 2005 උසස්පෙළ දෙවෙනි වර ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රථිපල ආවා. A අකුරු දෙකකුත් එක්ක රසායන විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාවට B අකුරකුත් එක්ක කුරුණෑගල දිස්තික්කයේ 51 රෑන්ක් එකත් එක්ක පේරාදෙණි තේරුණා. මම හිතන්නේ ඒ සැරෙත් රෑන්ක් එක උඩට එන්න භෞතික විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාව ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්න පත්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ර ටිකට ගහපු හයේ පාරවල් උදව් වෙන්න ඇති. ඔව් ඉතින් කලින් වගේම බහුවරණ 60 න් 59 ක් හරියට කරලා, තව රචනා ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්න 4 ක් කරන්න තිබුනට 6 ම කරා නේ.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ඇත්තටම ඒ සැරේ රසායන විද්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යා රචනා ප්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්න පත්තරේ ඉවර වෙලා ගෙදර අවේ සුදු කොඩි දකින්න බලාපොරොත්තුවෙන්. එත් වාසනාවකට ඒ හදවත් අකර්මන්යතාවට තාත්තගේ ජිවිතේ එදා උදුරගන්න බැරි වෙලා තිබුණා. ඒ නිසා තමන්ගේ එකම දරුවා පේරාදෙණිය ඉංජිනේරු පීඨයට බාර දෙන්න යන්න තාත්තට හැකියාව ලැබිලා තිබුණා.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ජිවිතේ ඔහොම තමයි ඉතින්.</div></div>Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-40663236050244240932021-11-02T11:31:00.001+05:302021-11-02T11:31:14.969+05:30තනිවේ එක්ටැම්ගේ <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbUmVxrYU9wwXmxZJBg_o3bN0ygVBL0u2r4tFMJgqBmiByhCCZkaqjDmqLDWr-K403bl_C5t7nSkYgcCplQIKyOc0_O_8ihJJ0YbHIxRS230K74O75Cfs94rZFn-FkEYjxm0UWtLmI-pI/s1200/Google-Lighthouse-Success-Stories-Blogimage.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="627" data-original-width="1200" height="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbUmVxrYU9wwXmxZJBg_o3bN0ygVBL0u2r4tFMJgqBmiByhCCZkaqjDmqLDWr-K403bl_C5t7nSkYgcCplQIKyOc0_O_8ihJJ0YbHIxRS230K74O75Cfs94rZFn-FkEYjxm0UWtLmI-pI/s320/Google-Lighthouse-Success-Stories-Blogimage.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">ඉස්සර මන් පොඩි කාලේ (මේ කියන්නේ 1992 විතර, මට වයස අවුරුදු 7 - 8 කාලේ වගේ ඉඳලා) මේ චිත්</span><span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space: pre-wrap;"></span><span style="background-color: white;"><span style="color: #050505;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">රපට ගීතය බලන්න මම ආසයි. වෙන හේතුවක් නෙමේ. </span></span><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">වීඩියෝ</span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"> එකේ අග හරියේ ඔය light house එකේ තියෙන ලොකු </span></span></span><span style="color: #050505;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">ඇන්ටෙනා</span></span><span style="color: #050505; font-family: inherit;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"> එක බලන්න අසාවෙන්. </span></span></span></p><div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span class="pq6dq46d tbxw36s4 knj5qynh kvgmc6g5 ditlmg2l oygrvhab nvdbi5me sf5mxxl7 gl3lb2sf hhz5lgdu" style="display: inline-flex; font-family: inherit; height: 16px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; width: 16px;"><img alt="😁" height="16" referrerpolicy="origin-when-cross-origin" src="https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/ta8/1.5/16/1f601.png" style="border: 0px;" width="16" /></span> ඒ දවස්වල ඒක හරිම ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්නයක්. ඇයි ඒක සිරස් අතට තියෙන්නේ කියලා. TV ඇන්ටෙනා තියෙන්නේ තිරස් අතට නේ. අනික ඒක TV ඇන්ටෙනා එකකට වඩා ලොකුයි. ඕවට උත්තර සීයාගෙන් ඇහුවාම කිව්වේ රේඩියෝ කතා කරන ඇන්ටෙනා එකක් කියලා. </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">දැන්නේ ඉතින් හේතු දන්නේ ඕවට. මගෙ ඔය රේඩියෝ ට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රාන්ස්මීටර් පිස්සුව උපතින් ආපු එකක්ද කොහෙද. ඒකනේ දැන් බලපත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ර අරං Amateur radio operate කරන්නේ. <span class="pq6dq46d tbxw36s4 knj5qynh kvgmc6g5 ditlmg2l oygrvhab nvdbi5me sf5mxxl7 gl3lb2sf hhz5lgdu" style="display: inline-flex; font-family: inherit; height: 16px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; width: 16px;"><img alt="😊" height="16" referrerpolicy="origin-when-cross-origin" src="https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/td8/1.5/16/1f60a.png" style="border: 0px;" width="16" /></span> ඒ වගේම මේ ගීතය, ගායනය වගේම සංගීතයත් අති විශිෂ්ටයි කියලා දැන් තේරෙනවා. </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">අද උදේ ඔෆිස් එන්න ලෑස්ති වෙලා මේ ගීතය ITN එකේ යනවා දැකලා වීඩියෝ එකේ පෙන්වන Light house එකේ ඇන්ටෙනා එක බලලයි ඔෆිස් ආවේ. විනාඩි පහක් ප්රමාදයි !</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=LB3EbOXWBh4" target="_blank">එහෙනම් ගීතය මෙතනින් බලන්නකෝ </a><br /></div></div>Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-63025491398500951502021-01-27T13:34:00.002+05:302021-02-02T14:02:35.965+05:30ආවර්ජනා (හතරවන සහ අවසාන කොටස) - සමුගැන්ම <p> <u style="color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">(සත්යත්, මනඃකල්පිතයත් අතර කෙටි කතාව )</u></p><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><u><br /></u><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif">පෙර කොටස් :</span><br /><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif"><br /></span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif"><a href="https://nuwanjayasuriya.blogspot.com/2018/05/blog-post.html" style="color: #771100; text-decoration-line: none;" target="_blank">ආවර්ජනා (පළමු කොටස) - ඔහුගේ නික්මයාම</a></span><br /><br /><a href="https://nuwanjayasuriya.blogspot.com/2018/06/blog-post.html" target="_blank">ආවර්ජනා (දෙවන කොටස) - මළ ගෙදර</a></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><br /></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><a href="https://nuwanjayasuriya.blogspot.com/2020/03/blog-post.html" target="_blank">ආවර්ජනා (තෙවන කොටස) - ජීවිතය ගලා යාම</a><br /></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><br /><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif">එතැන් සිට කතාව:</span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #333333; font-size: 14.85px;">අහසේ ඈතින් රිදී රේඛා සටහන්ව, ලෝකයට නව දවසක ආරම්භය සනිටුහන් කරයි. මේ ආරන්යවාස කර සිටින දහසක් ප්රානීන්ට එය රාත්රියක් ගෙවා දමා එන නව හිරු උදාවක් වුවද, කිසිදා නොනැසෙන ප්රඥාලෝකයක් මගේ සිත තුළ දැන් හොඳින් දැල්වෙයි. මේ භුමිය වැඩ වෙසෙන බොහෝ භික්ෂුන් වහන්සේලාගේ සිත්ද එවැනිම වන බවට දැන් මම ප්රත්යක්ෂකොට දනිමි. අනන්ත සසර සැරිසරා එන "සිත" නමැති මායාව ඉක්මවා යාමට මට ඉතිරිව ඇත්තේ අද පමණක් බව හොඳින්ම දකින්නෙමි. මේ ඊට නික්මෙන්නට කාලයයි.</span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #333333; font-size: 14.85px;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX9k9_heNUMyeb7RcoLHd_Tk30XeMMyoxDUhP6AxA5PZxu87ScmbBMdEy6jf52aIOLOsEQwi39J5VTMHAno1R_W4-CBnihc-QzNsHTFLaQxb1xbPB71r86XBDsp49x0WtNt5e-liPP55Q/s754/What-does-meditation-feel-like.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="404" data-original-width="754" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX9k9_heNUMyeb7RcoLHd_Tk30XeMMyoxDUhP6AxA5PZxu87ScmbBMdEy6jf52aIOLOsEQwi39J5VTMHAno1R_W4-CBnihc-QzNsHTFLaQxb1xbPB71r86XBDsp49x0WtNt5e-liPP55Q/s320/What-does-meditation-feel-like.jpg" width="320" /></a></div><br /></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #333333;"><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">අනිත්ය සංඥා වැඩු කුසල් සිතක් සැමදාම කෙලෙස් වලින් යටපත් වන්නේ නැත. ගිහි සැප කොතරම් වෙතත්, අබිනික්මන ඕනෑම මොහොතක සිදුවිය හැකිය. මම ගිහියෙකු ලෙස සැප මෙන්ම දුක හොඳීන් විඳ ඇත්තෙමි. ලවුකික ලොව තුළ ගිහියෙකු සිහින දකින බොහෝ දේ අත්පත් කරගෙන විඳ ඇත්තෙමි. නමුත් මේ විපරීත ලෝකයේ පිය පුතු සම්බන්ධතාව යනු හුදු වචන මාත්රයක් පමණක්ම විය.</div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><br /></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">කලක් තිස්සේ සිතේ තිබූ ආශාව නදිනි හොඳින් තේරුම් ගෙන සිටියාය. එවැන්නක් පිළිඹඳ ඉඟි අප දෙදෙනාගේ විවාහයට පෙර සිටම අප අතර හුවමාරු වී තිබුණි. නමුත් තම පවුල හා ස්වාමියා තදින් වැළඳ ගන්නා ස්වභාවය ගැහැණු සිතක සාමාන්ය ස්වභාවය වන අතර, නදිනි විශේෂ කෙනෙක් නොවීය. සති ගණනක හැඬුම් වැලපුම් කොතෙක් තිබුනද, අවසන ඒ එකඟතාවය අප අතර ඇතිවීම නොවන්නට මගේ සසර ගමන තව බොහෝ දුර වන්නට ඉඩ තිබිණි.අප හමුවීමේ සිට වෙන්වීම දක්වා මෙන්ම, අතීත භව දහස් ගණනක අපේ සම්බන්ධය දක්නට තරම් මගේ සිත ප්රභාෂ්වරය. මේ අපේ අන්තිම හමුවීමයි. ගිහිකල ආදරය කළ දයාබර නැගණිය, දැන් ඔබෙන් සදහටම සමුගැන්මට කාලයයි මේ.</div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><br /></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;">සත්ත්වයා ඉපදෙමින් මැරෙමින් යන මේ ගමනේ නැවතුමක් කිසිත් නැත. අපට දෙමාපිය, භාර්යා මෙන්ම ඥාතීන් මෙන්ම අප ජිවිතයේ හමුවන සියළු දෙනා අප හා අතර සම්බන්ධය කවදා ඇති වුවාදැයි දකින්නට, ඉමක් කොනක් දකින්නට තරම් මගේ ප්රඥාලෝකය දියුණු නැත. එය සොයා යාමත්, ඒ ගැන සිතීමත් මිරිඟුවක් බව දැන් මම දනිමි. අප්රමාදව සසර ගමන අවසන් කිරීම පමණක් දැන් මගේ අරමුණ වී ඇත.</span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;">සෙමෙන් නැඟිට මගේ කුටිය වෙත පියමන්නෙමි. රාත්රිය පුරා නිදි වර්ජිත වුවද, ප්රඥාලෝකය බලවත් බැවින් සිතට කිසිම වෙහෙසක් නැත. ඊයේ දින මගේ පැවිදි මංගල්ය සඳහා ලැබුණු පුජා භාණ්ඩ කුඩා මේසයක් මත ගොඩගසා ඇත. ඒ මත්තෙහි කුඩා පාර්සලයක් මත හුරුපුරුදු අත් අකුරකින් ලොකුවට "බෙහෙත්" යනුවෙන් ලියා තිබුණි. </span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;">සෙනසුණේ හීල් දනයට කැඳවන "ගෙඩියේ" නාදය වන පියස පුරා නින්නාද දෙයි. දැන් මේ සටහන නිමා කල යුතුව ඇත. රෝගී වකුගඩුවෙන් සිහින්ව නැග ආ කොන්දේ අමාරුව දැන් මුළු පිට පුරාම දැඩිව විහිදෙයි. කුටිය වෙත තැබූ පියවර කීපය නිසා වෙහෙසට පත්වූ දුර්වල හර්ධ මාංශය සියුම්ව වේදනා දෙයි. දරකඩක් බඳු වූ මගේ මේ ශරීරය</span><span style="font-size: 14.85px;">ද</span><span style="font-size: 14.85px;"> මීට වසර දහ අටකට පමණ පෙර තාත්තාගේ මිය ගිය ශරීරය තත්ත්වයට කෙමෙන් පත්වෙන බව මට දැන් හොඳින් දැනේ. මොචරියේ සේවකයන් විසින් තාත්තාගේ ප්රාණය නිරුද්ධ සිරුර අත් පා වලින් ඔසවා "දග්" හඬින් ට්රොලිය මතට ඇද දැමු සැටි සිහිපත් වෙයි. ක්ෂණයෙන් </span><span style="font-size: 14.85px;">මරණ සතිය සිතේ බලවත්ව නැඟ මතුවූ ප්රභාශ්වර සිත, අවසන් සිත බව දැන් මට වැටහෙයි.</span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;">තුන් සිවුර හා පාත්රය පමණක් දරා කුටියෙන් ඉවතට තබන පය මේ භයංකර වූ සංසාර ගමනේ අවසාන පියවර බව දැන් මම ප්රත්යක්ෂකොට දකින්නෙමි. දහවල් වනවිට කැලයේ ඇතින් ඈතට වැඩමවා යලි කිසිදා නුපදින ලෙස පිරිනිවණින් සැනසෙන්නෙමි ~~~~</span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;">නිමි.</span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></div></span></div>Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-63026978012847346722020-03-06T14:21:00.002+05:302021-01-27T13:37:24.833+05:30ආවර්ජනා (තෙවන කොටස) - ජීවිතය ගලා යාම <h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 18px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px; position: relative;">
</h3>
<div class="post-header" style="background-color: white; color: #999999; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">
<u>(සත්යත්, මනඃකල්පිතයත් අතර කෙටි කතාව )</u><br />
<u><br /></u><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif">පෙර කොටස් :</span><br />
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif"><br /></span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif"><a href="https://nuwanjayasuriya.blogspot.com/2018/05/blog-post.html" style="color: #771100; text-decoration-line: none;" target="_blank">ආවර්ජනා (පළමු කොටස) - ඔහුගේ නික්මයාම</a></span><br />
<br />
<a href="https://nuwanjayasuriya.blogspot.com/2018/06/blog-post.html" target="_blank">ආවර්ජනා (දෙවන කොටස) - මළ ගෙදර</a></div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">
<br />
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif">එතැන් සිට කතාව:</span></div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif"><br /></span></div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #333333;"><span style="font-size: 14.85px;"></span></span><br />
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #333333;"><span style="font-size: 14.85px;">කාලය යනු මිරිඟුවක් බව දැන් මම දනිමි. එහෙත් ඒ මිරිඟුව තුළ ගතවූ මගේ අතීතය තුළ සිදු වූ සිද්ධි අපමණය. සමහර සිද්ධි සතුටුදායකය. සමහර දේවල් දුක්ඛ දායකය. සතුටට වඩා දුක බහුලය. ඒත් ඒවගෙන් දැන් මට දැනෙන්නේ උපේක්ෂාවක් පමණි. සසර කතරෙන් එතෙර වීම සඳහා යන මේ ගමනේ එක කඩඉමක් ඊයේ රෑ ඉක්මවා ආර්ය ජාතියෙහි උපත ලද්දෙකුට අතීතය ගැන ඇත්තේ හුදු උපේක්ෂාවක් පමණි. නමුත් සියලු කෙලෙසුන්ගෙන් තොර නොවූ මගේ සිත තව තවත් අතීතය මෙනෙහි කරයි.</span></span></div>
<span face="Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif" style="color: #333333;">
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-inxRC4Dnzctc7EqMMvFO6G4M9_KSEvMe77vmwtzI9EXAXru9BKvXSIxIbVg4gjHn2bMeI-YvJ4vlt2O9ju_4jnHRTSZPZzA5CauGLbtWxoh4K4JRKkfITplsFQJi9GvzgVd_OrNUYs8/s1600/1144227-32.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="515" data-original-width="770" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-inxRC4Dnzctc7EqMMvFO6G4M9_KSEvMe77vmwtzI9EXAXru9BKvXSIxIbVg4gjHn2bMeI-YvJ4vlt2O9ju_4jnHRTSZPZzA5CauGLbtWxoh4K4JRKkfITplsFQJi9GvzgVd_OrNUYs8/s320/1144227-32.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span face="Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif"><br /></span></div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3240188593904811604" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">
<div style="font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 14.85px;">
කාලයක් තිස්සේ ඇදෙමින්, මිය යමින්, නැවත දළු ලමින් වැඩුණු නදිනි ගේ සහ මගේ ආදර සම්බන්ධය විවාහය දක්වාම තහවුරු වන්නට එදා පියාගේ අවමංගල්යට නදිනිගේ පැමිණීම හේතු වූ බව මට තවම මතකය. පියාගේ නික්ම යාමෙන් එකහමාරකට පසු අප දෙදෙනාගේ විවාහය වැඩිහිටියන්ගේ ආශීර්වාදය ලැබ ස්ථිර විය. අදින් වසර දහසයකට පෙර, එනම් දෙදහස් දහ නාමයෙ අග එක්තරා මාසයක අප දෙදෙනාගේ විවාහය සිදු වූ බවද, දායාද ලෙස සහජාත පුතුන් දෙදෙනෙකු සහ එක් දුවණියක ලද ද, දුවණියට අඩු අයුෂයෙන් මරණයට පත් වන්නට තරම් ඇයගේ ජනක කර්මය දුර්වල ව තිබු බවද, එම සොවින් බොහෝ කාලයක් යන තුරු ඇයගේ අම්මාට මිදෙන්නට නොහැකිව තිබු බවද ඊයේ වනතුරු පිය පදවිය දැරූ සිතකට කෙසේ අමතක කරන්නද ?</div>
<div style="font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 14.85px;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif;">
<span style="font-size: 14.85px;">අපගේ විවාහ දිවිය දුක සැප සමව ගලා ගිය දිවියක් විය. නදිනි සැබවින්ම හොඳ බිරිඳක වුවද, පරිපුර්ණ නොවීය. මුලදී සුළුවට පටන් ගත් නැන්දම්මා - ලේලී ප්රශ්න, අප දෙදෙනා අතර පවා ආරවුල් වලට මගක් විය. සහජාත දරුවන් දෙදෙනෙකු උස් මහත් කළ ඇ, මටද හැකි උපරිම අයුරින් යුතුකම් ඉටු කළාය. පිලිවෙලින් ගත් කල ඇයගේ මවගේ වෙන්ව යාමත්, අප නව නිවසක පදිංචියට යාමත්, මා හට සිදු වූ දරුණු රිය අනතුරත්, අපගේ පළමු දරුවා එකුන් විය එළබෙත්ම ජිවන ගමනෙන් නික්මිමත්, ඇයගේ පියාගේ නික්ම යාමත්, ඉන්පසු දරු දෙදෙනෙකු ලැබීමත්, මගේ මවගේ වෙන්ව යාමත්, තදබල ලෙස මගේ හදවත සහ වකුගඩු රෝගී වීමත් මේ අතර කාලයේදී සිතේ තදින් සටහන්ව ඇති මතක සටහන් වේ. </span></div>
<div style="font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 14.85px;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif;">
<span style="font-size: 14.85px;">ප්රිය පාඨකය, මට සමාවන්න. මේවා කියවීම ඔබට වෙහෙසකරය. නමුත්, හෙට දිනයේ පාන්දරම නික්ම යන මා දමා යන මේ සටහන් පොත කවදා හෝ නැවත තව කෙනෙකුට කියවන්නට ලැබෙනු ඇත.</span></div>
<div style="font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif;">
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></div>
<span face="Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif"><span style="font-size: 14.85px;">හතරවන (අවසාන) කොටසින් හමුවෙමු.</span></span><br />
<span face="Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span></div>
</span></div>
Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-32401885939048116042018-06-28T08:55:00.001+05:302021-01-27T13:36:52.457+05:30ආවර්ජනා (දෙවන කොටස) - මළ ගෙදර<u style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">(සත්යත්, මනඃකල්පිතයත් අතර කෙටි කතාව )</u><br />
<u style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;"><br /></u>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #333333;">පෙර කොටස් :</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #333333;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #333333;"><a href="https://nuwanjayasuriya.blogspot.com/2018/05/blog-post.html" target="_blank">ආවර්ජනා (පළමු කොටස) - ඔහුගේ නික්මයාම</a></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;">එතැන් සිට කතාව:</span><br />
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6N63oVUe5c4XoqTHRsXYy3L9UHFMvl3cBA90Nts8LkkuhSmenME7UDK18bEAfsaeJlTvrL5rKVyqGU80kjZPlHjrgkZmnhawuL6yvtLrWov-0lXtGiiUNDgIT23GAopOD1QFkpf2y2j4/s1600/FuneralServices.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="460" data-original-width="970" height="151" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6N63oVUe5c4XoqTHRsXYy3L9UHFMvl3cBA90Nts8LkkuhSmenME7UDK18bEAfsaeJlTvrL5rKVyqGU80kjZPlHjrgkZmnhawuL6yvtLrWov-0lXtGiiUNDgIT23GAopOD1QFkpf2y2j4/s320/FuneralServices.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">සුපුරුදු පරිදි පාවහන් ගලවා CCU ලෙස සඳහන් නාම පුවරුව යටින් ඇතුළු වී, මා පළමුව නෙත් යොමුවේ ඔහු දහවල් සිටි ඇඳ වෙත වුවත්, මේ වන විට එහි වෙනත් මුහුණක් විය. එතරම් කාර්ය බහුල වූ හදවත් රෝග ඒකකය තුළ, මොහොතකටවත් ගිලන් ඇඳක් හිස්ව තබන්නට නොහැකි වී ඇති සෙයකි.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"></span><br />
<span style="font-size: 14.85px;">"මිසී, මිස්ටර් ජයසුරියගේ බොඩි එක මෝචරියට ගෙනිච්චද?" පියෙකු වෙනුවෙන් පුතෙකුට අසන්නට වන අමිහිරිම පැණයක්, කාර්ය බහුල නර්ස් නෝනා කෙනෙකු වෙත යොමු කළෙමි.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">"ආ ඔයාල මිස්ටර් ජයසුරියගේ ගෙදරින්ද? අර කෙළවරේ බොඩි එක තියෙනවා තවම. එතනට ගිහින් බලන්න. තව ටිකකින් මොචරියෙන් ගෙනියන්න ඒවි." </span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">රතු මල් වැටුන සුදු පැහැති පෙරවන රෙද්දකින් සම්පුර්ණයෙන්ම වසා, වාට්ටු කෙලවරේ හුදෙකලාව නිසොල්මන්ව පසුවන තාත්තා වෙත දහසක් සිතුවිලි සිතේ දරාගෙන පිය මැන්නෙමි. සෙමෙන් මෑත් කළ රෙද්දෙන් මතු වූ ඒ පියවුන දෑසත්, උඩු රැවුලත්, අහිංසක මුහුණත්, තවමත් මැවී පෙනෙයි. අත අල්ලා බැලුවෙමි. හිස අතගා බැලුවෙමි. ඒවා වෙනදා මෙන් නොව, අයිස් මෙන් සීතලය. ඔහු මාගේ ස්පර්ශයට වෙනදා මෙන් දෑස් විවරකොට බැලුවේ නැත !</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">කෙමෙන් වටවූ ලඟම නෑ පිරිස් ඔහු වෙත ගොස්, ඔහු අප හැර ගොස් ඇති බව ප්රත්යක්ෂ කොට දැනගත්හ. මේ අතර ඔහු වෙනුවෙන් කළ හැකි පින්කමක් ලෙස, ඔහුගේ දෑස් දන් දෙන්නටද මම ඔහුගේ පුතා ලෙස අත්සන යෙදු බව මට තවම මතකය.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">මේ අතර පැමිණි මොචරියේ සේවකයන් පිරිසක් තාත්තා ගෙනියන්නට සුදානම් වෙයි.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">"දැන් dead වෙලා පැය දෙක සම්පුර්ණයිද මිසී"</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">"ආ ඔව්"</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">"ඔය ගෙදර කට්ටිය ටිකක් එලියට යන්න"</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">එහෙත් තාත්තා තනි කර කොහේ යන්නද? මම එතැනම රැදුනෙමි. එළියේ ඇති වීදුරුවෙන් දෑස් පිහිරා ගලා හැලෙන කඳුළු ධාරා ඇතිව අම්මා අප දෙස බලා හිඳී. තුන් දෙනෙකුගෙන් යුතු අපේ කුඩා පවුලේ එක් අයෙකු මෙලෙස වෙන්ව යයි. මම සිත </span><span style="font-size: 14.85px;">තවත්</span><span style="font-size: 14.85px;"> දැඩි කරගත්තෙමි. </span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: 14.85px;">තාත්තාගේ අත් දෙකෙන්ද, කකුල් දෙකෙන්ද අල්ලා ගත් මොචරියේ සේවකයන් තිදෙනෙක්, "දග්" යන හඬකින් වෙනත් ට්රොලියක් වෙත ඔහගේ ශරීරය අත හරියි. </span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">"අහ්..... ඒත් දැන් මේ මගේ තාත්ත නෙමේ. ප්රාණය වියැකුණ දර කඩක් බඳු වූ ශරීරයක්. මේ ශරීරය මම මගේ කියල අල්ල ගන්න දෙයක් නැහැ.. මට වුනත් මෙච්චරයි." අන් කවරදාටත් වඩා ප්රබලව අනිත්ය ධර්මතාව සිතේ බලවත් වෙයි.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">කාලයක් යනතෙක් වැස්සක් නොවැටුන කුරුණෑගල නගරයට මහා හඬින් අකුණු පුපුරමින් අකාලයේ මහ වැස්සක් ඇදහැළෙයි. වැස්සේ තෙමෙමින්ම මෝචරිය වෙත ගිය මම, තාත්තාගේ සිරුර අත්සන් කොට භාර ගෙන, මල් ශාලා රථය වෙත </span><span style="font-size: 14.85px;">භාර </span><span style="font-size: 14.85px;">දුන්නෙමි.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">එදින රාත්රී දහය වන විට තැඹිලි පැහැති මළානික, </span><span style="font-size: 14.85px;">කැරකෙන </span><span style="font-size: 14.85px;">එළියක් විහිදුවන පහනක් දරමින් පැමිණි "ශෙරින්ටන් මල් ශාලාව" ලෙස නම් ගසා තිබු වෑන් රථයක නිසලව වැතිර, තාත්තා නැවත නිවසට පැමිණියා මට හොඳින් මතක ඇත. විලාප තියා හඬන්නට අවැසි වුවත්, සිත ගලක් කොට, කළ යුතු වැඩ සියල්ල ඉටු කළෙමි.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: 14.85px;">රාත්රිය එළබෙත්ම, මිදුලේ ගැට පිච්ච වැලේ මල් පුබුදුව, පළාතම සුවඳ ගලවයි. මම නැගිට ගොස්, ඉන් මල් තුනක් නෙළා ගත්තෙමි. ඒවා තාත්තා නිසලව නිදන දෙන වෙත ගෙන ගොස්, ඔහුගේ හිස දෙපස තැන්පත් කළෙමි. ජීවත්ව සිටියදී ඔබට පපුවේ අමාරුව හදිසියේ බලවත් වන විට දිවගොස්, "දිව යට තියන පෙති" බෝතලය සොයා දුන්නද, දැන් ඔබ වෙනුවෙන් පුද දෙන්නට ඇත්තේ සුවඳ මල් විතරයි තාත්තේ.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;">ඉන් පසු දිනම ඔහුගේ අවසන් කටයුතු සිදු කෙරුනේ, ඔහුගේ කැමැත්ත පරිදිමයි. හිරු බැස යන සන්ද්යාවක, කුරුනෑගල වැව මතින් දිවෙන මාර්ගයේ මාස්පොත ආදාහනාගාරය වෙත වාහන පෙරහැරකින් රජෙකු සේ ඔහු අවසන් ගමන් ගිය දර්ශනය අදටත් එලෙසින්ම මට මතක තිබේ.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;"></span><br />
<span style="font-size: 14.85px;">අවසන් වරට ඔහුගේ දේහය දැක්ම සඳහා ආදාහනාගාරයේදී විවුර්ත කරන විට, ඊයේ රෑ මම තැන්පත් කළ පිච්ච මල් තුන මිලානව යමින් තිබුණි. අවසන් මොහොතේ කඩිමුඩියේ දිව පැමිණි නදිනි නම් වූ එකළ මගේ අදරවන්තියද, ඊයේ දින දක්වාම මගේ බිරිඳ ලෙසද ජිවත් වූ ඇය, තම අනාගත මාමණ්ඩිය වන්නට සිටි ඒ පුරුෂයාට නමස්කාර කළාය.</span><br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>තෙවන කොටසින් හමුවෙමු .<br />
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.85px;"><br /></span>Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-67481060041845156372018-05-23T16:40:00.001+05:302021-01-27T13:36:11.808+05:30ආවර්ජනා (පළමු කොටස) - ඔහුගේ නික්මයාම<u>(සත්යත්, මනඃකල්පිතයත් අතර කෙටි කතාව )</u><br />
<br />
සිතුවිළි අතර තනි වෙන්නට රාත්රී අඳුර සහ සිහින් පොද වැස්ස තරම් තවත් උපකාරී වන පරිසර සාධක නොමැති තරම්. නිහඬතාවයේ කරවටක් ගිලුන බුද්ධංගල සෙනසුණේ වන පරිසරයද ඊටම ගැලපෙයි. බුද්ධ චිවරය දරා සිටින මා වැන්නවුන්ට ගිහි කල අතීත අවර්ජනාවන් එතරම් අදාළ නොවුණද, මා වැනිම තවත් අයවලෙකුට මනස මෙහෙයවන්නට, නිවන් මාර්ගය පෙන්වා දෙන්නට ඒ අතීත අවර්ජනා උපකාරී වනු ඇතැයි යන මයිත්රී චේතනාවෙන්ම එය මෙසේ අකුරු කරන්නෙමි. කෙසේ වෙතත්, සදහටම මෙය මගේ අවසාන සටහන වනු ඇත !<br />
<br />
<u>[අතීත කතාව ]</u><br />
<u><br /></u>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXj8h5nnuOJyC4D2V8Tivbz4MVoyXHQCH_E0VY9ENQDMS_gkhwjRA92pFNC_XGDyF2AGeSVm-G6sEkEXGB6nmD6qFwa27ivQdP8qpeB67jOMY-FfQx70cvrFakkvR56ox_p65iYKcu_AM/s1600/father-and-son-beach.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXj8h5nnuOJyC4D2V8Tivbz4MVoyXHQCH_E0VY9ENQDMS_gkhwjRA92pFNC_XGDyF2AGeSVm-G6sEkEXGB6nmD6qFwa27ivQdP8qpeB67jOMY-FfQx70cvrFakkvR56ox_p65iYKcu_AM/s320/father-and-son-beach.jpg" width="240" /></a></div>
<u><br /></u>
<br />
එදිනම එය එසේ සිදු නොවේ යැයි විස්වාස නොකළේ, මීට පෙරද කීප වතාවක්ම එය එලෙසම සිදු වී ඇති බැවිනි. තදබල කිරීටක ධමනි අවහිරතාවකින්ද, ඒ නිසාම රුධිරය නොමැතිව කීප වතාවක්ම හර්ධයාබාධ වැළදීමෙන් දුබල වූ හදවතක්ද දරා සිටි ඒ මහා පුරුෂයා, සාමාජිකයින් තුන් දෙනෙකුගෙන් යුතු කුඩා පවුලක ප්රධානියා විය. "හදවත" නමැති අවයවය දුබල වූවද, කිසිදා සිතින් දුබල නොවූ ඔහු, එය සිදුවන්නට සතියකට පෙරත්, එම කුඩා පවුලට තම යුතුකම් මනාව ඉටුකරමින් පියෙකුගේ චරිතයත්, ස්වාමි පුරුෂයෙකුගේ චරිතයත් වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම පරිපුර්ණ කරගත්තෙක් විය.<br />
<br />
ඔහු රැකියාවෙන් පුද්ගලික අංශයේ කාර්මික නිලධාරියෙකි. කුඩා වාහනවල සිට විශාල දොඹකර දක්වා වූ කාර්මික වැඩ ඔහුට අතැඹුලක් සේ විය.<br />
<br />
ඔහුට මුලින්ම පපුවේ අමාරුව සැදුනේ හරියටම මට වයස දහය සම්පුර්ණවන දිනයේදීය. ඉන් වසර තුනකට පසුවත්, ඊටත් පසුව මම දෙවන වර උසස්පෙළ විභාගයේ රසායන විද්යාව දෙවෙනි ප්රශ්ණ පත්රයට පෙනී සිටීමට පෙර දින රාත්රීයෙත් තදබල ලෙස පපුවේ අමාරුව උග්ර වූ ඔහු එවර නතර වුයේ කොළඹ හදවත් රෝග දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ය. පරීක්ෂණ ගණනාවකින් පසු, ඔහුගේ ජීවිතය ඉතාම අවදානම් බව නොපවසා පැවසු ලොකු දොස්තර මහතා, ගෙදර ගෙන ගොස් කැමති පරිදි සත්කාර සංග්රහ කරන ලෙස අපව දැනුවත් කළ බවද, ඉන්පසු බොහෝ කාලයක් යනතුරු බොහෝ දිනවලදී රාත්රියේදී අසනීපවී ඔහු නැඟූ කෙදිරිලි හඬද අදටත් මගේ මතකයේ නොමැකෙන සටහනක්ව ඇත. නමුත් කාලයත් සමඟ එවරද ඔහු සුවපත් විය ! නමුත් රැකියාවෙන් සදහටම ඉවත්වන්නට සිදුවන තරමටම ඔහුගේ හදවත දුබල වීමට එවර අසනීපය හේතු විය.<br />
<br />
කුඩා කළ අප ඉතා කම්කටොලු බහුල ජිවිතයක් ගෙවා දැමුවෙමු. අපගේ උපන්ගම වූ ත්රිකුණාමලයෙන් ත්රස්තවාදී කලබල නිසා සියලු දේපල අතහැර දමා බැහැර වූ අපට, වර්ථමාන පදිංචි ස්ථානය දක්වා ගමන සුමට එකක් නොවීය. ආර්ථික අග හිඟකම් මෙන්ම, ඉඩම් නඩුවකටද මැදිහත් වන්නට මේ කාලයේදී අපට සිදු විය.<br />
<br />
අපට පිරිවර සම්පත්, නෑදෑ හිතවතුන් සිටියේ නැත. ඔහු අසනීප වී රැකියාවක් කරගත නොහැකි තත්වයට පත්වූ විට තවත් ඔවුන් අප තනි කළහ ! ඒ තනිකම සහ අසරණ බව විසින් මාව ඉංජිනේරු උපාධිධාරියෙක් ලෙස ඔසවා තැබීය. අද උදෑසන පැවති මගේ පැවිදි මංගල්ය දක්වාම, ගිහි වතට සමු දෙන ඒ මොහොත දක්වාම, මම අර්ධ රාජ්ය අංශයේ ඉංජිනේරුවරයෙකු ලෙස සේවය කළෙමි.<br />
<br />
ඔහුගේ අවසාන දවස් වනවිට, කකුලේ ඇතිවූ තුවාල තත්වයකට ප්රතිකාර ගැනීමට ඔහුව කායික රෝග විශේසඥයා වෙත පමුණුවන විට, ඔහුට හදවත් රෝගය වැළඳී වසර විසි තුනක් සම්පුර්ණවෙමින් පැවතුණි. ඒ වන විට ඉතා දුර්වල වූ ඔහුගේ හදවත් පෙශියට තවදුරටත් රුධිරය හැසිරවීම මනාව සිදු කළ නොහැකි බවත්, ඒ නිසාම කකුල්වල තරලයන් එකතුවීම ස්ථිරව නැවත්වීම සඳහා ප්රතිකාරයක් නොමැති බවත්, ව්යංගාර්ථයෙන් ඔහු වෙනුවෙන් කිසිවක් කළ නොහැකි බවටත් කළ රෝග විනිශ්චය තේරුම් ගැනීමට අම්මාටත් මටත් හැකි විය !<br />
<br />
ඉනික්බිතිව සතියක් ගතවෙන්නටත් පෙර, ඔහුගේ ජීවය ඔහු කෙරෙන් කෙමෙන් පලා යන ලක්ෂණ බලා සිටියදීම පහළවන්නට විය. බලා සිටිය නොහැකි තැන, හදවත් පිළිඹඳ විශේසඥ දොස්තර මහතා හමු වීමෙන් පසුව ඔහුගේ නිර්දේශය සහිතව ඉක්මනින්ම රෝහල් ගතවන්නට ඔහුට සිදු විය. ඔහුගේ මෙවර නවාතැන වුයේ කුරුණෑගල මහ රෝහලේ හදවත් රෝග දැඩි සත්කාර ඒකකයයි.<br />
<br />
කෙනෙකුගේ ස්වභාවික මරණයට පෙර, ඔහු කෙරේ එම ලක්ෂණ පහළවේ. ඒ පිලිබඳ ක්රමවත් විද්යාවක් බටහිර වයිද්ය විද්යාව සතුව දියුණු වී නොමැති වුවද, ඒ පිළිබඳ සත්ය කලින්ම තේරුම් ගැනීමට මෙවර අම්මාට හැකි විය.<br />
<br />
ඒ දිනය උදා වී ඇති බව මම එදින සිහිනෙකින්වත් නොසිතුවෙමි. ඔහුගේ බොහෝ රෝග විනිශ්චය වාර්තා එදින උදයේද අතිශය සාමාන්ය විය. හදවතේ ගැස්ම වැඩි බව පමණක් දැනගන්නට ලැබුණ අතර, එයට අදාළ බෙහෙත් ලබා දුන් බවත්, මේ වන විට ඔහුගේ තත්වය ස්ථාවර බවත් වයිද්ය මතය විය. නමුත් ඔහු කෙරෙන් ජීවය පලා යන ලක්ෂණ වඩාත් දක්නට විය. ඔහුට තනිවම නැගිට ගත නොහැකිය. එදින උදැසන මම ඔහුගේ අතට තට්ටු කර, "තාත්තේ" යැයි ඇමතූ විට, මා දෙස බලා මඳ සිනා පා, නැවත, මිට පෙර සිදු වූවාක් මෙන්ම, එදින උදයේද ඔහුට පානය කරන්නට දුන්න තේ උගුර බිව් සැනෙන් අමාරුවෙන් වමනය කර, සිහි මඳ ගතියෙන් මෙන් නින්දට වැටුණේය.<br />
<br />
එදින දවල් රෝගීන් බලන වෙලාවට අම්මාත් මමත් ඔහු පෙර සිටි තැනට පැමිණි නමුත්, එතැන ඔහු සිටියේ නැත. වාට්ටු භාර හෙදියන් පැවසු පරිදි ඔහු වෙනත් ඒකකයකට මාරු කර තිබුණි.<br />
<br />
මා කළ අනුමානය වැරදි විය. ඔහු සුව වෙනවා වෙනුවට නව වාට්ටුවේදී වයර් සහ විවිධ හඬ නගන යන්ත්ර සමුහයකට ඔහුගේ සිරුර සම්බන්ධ කර තිබුණි. පෙර පරිදිම ඔහුගේ අත අල්ලා, "තාත්තේ" කියූ නමුත්, මෙවර ඔහුගෙන් ප්රතිචාරයක් නැත. මම වඩා විමසිළිමත් වූවෙමි. කටින් ඇතුළු කරන ලද බටයක් හරහා යන්ත්රයක් මගින් ඔහුගේ පෙනහළු වලට විටින් විට බලහත්කාරයෙන් ඔක්සිජන් තෙරපයි. බෙල්ලෙන් විද සම්බන්ධ කරන ලද ලොකු ඉන්ජෙක්ෂන් කටුවකට ස්වයංක්රිය යන්ත්ර තුනක් හරහා එන බෙහෙත් දියර බට තුනක් සම්බන්ධ කර තිබුණි. ශරීරයේ ඔක්සිජන් දර්ශක තිරයක්ද, ECG යන්ත්රයක්ද, හදිසි අවස්ථාවකදී විදුලි සැර අල්ලන යන්ත්රයක්ද, තවත් නම නොදන්නා උපකරණ දෙකක්ද ඔහුගේ ශරීරය හා සම්බන්ධව ජිවය පවත්වාගෙන යයි. ඒවායේ දිස් වූ විවිධ හැඩති ප්රස්ථාරයන් මෙන්ම, නගන විලාප හඬවල් බොහෝ කාලයක් යන තෙක්ම දෙසවනේ රැව් පිළිරැව් දුන්නා මට මතකය.<br />
<br />
මම පහළ බැලුවෙමි. MGE වර්ගයේ විශාල අනවරත බල සැපයුම් උපකරණ දෙකක් විදුලි සැපයුමට සම්බන්ධය. එවැනි උපකරණ අලුත්වැඩියා කර මනා පළපුරුද්දක් එවකට මට තිබුණි. මම ඒවගේ පරිපථ සිතින් මවා ගත්තෙමි. "මගේ තාත්තගේ ජීවිතය පවත්වාගන්න මේ උපකරණය ගොඩක් වැදගත්... ඒ නිසා ප්රශ්නයක් නැතුව ඔය දෙන්නා තාත්තගේ ජීව ආධාරක උපකරණ වලට විදුලිය දෙන්න ඕන."<br />
<br />
මම ඔහුගේ ඇඟිලි ස්පර්ශකොට බැලුවෙමි. ඒවා සීතලය. දෙපා අතගා බැලුවෙමි. ඒවා අයිස් මෙන් සීතලය. හිස අතගෑවෙමි. මඳ උණුසුමක් එහි ඇත. වාට්ටු භාර දොස්තර නෝනා කිව් හැටියට ඔහුගේ තත්වය ඉතාම අසාද්යය. මෙම වාට්ටුවට ගෙන එදිදීත් ඔහුගේ හදවත අක්රිය වන්නට ආසන්නව තිබී ඇත.<br />
<br />
"බීප්.... බීප්.... බිප් බිප්........... බීප්.... බීප්.... බිප් බිප්....." රතු පැහැති බල්බයක් දල්වමින් හා හදිසි එලාම් හඬක් නංවමින් හදවත් මොනිටරය එකවරම අස්ථාවර රටාවක් තිරයේ දක්වයි.<br />
<br />
"ඔයාලා ටිකක් අයින් වෙන්න"..... දොස්තර නෝනාගෙන් හදිසි විධානයක්.<br />
<br />
නතර වන්නට ගිය ඔහුගේ හදවතට විදුලි සැර දෙකක් ලබා දුන් හැටිත්, ඒ අනුරූපව ඔහුගේ පපුව ප්රදේශය ඉහළ ගොස් ඇඳ මත පතිත වූ සැටිත් කොනකින් මෑත් වූ තිර රෙද්ද අතරින් මට පෙනෙයි. නැවතත් හදවත් මොනිටරයේ ස්ථාවර රටාවක්.<br />
<br />
"මේ තුන්වෙනි සැරේට ඇරෙස්ට් වුනේ. ලෙඩ්ඩු බලන වෙලාව ඉවරයි ඔයාල යන්න දැන්." නැවතත් නියෝගයක්.<br />
<br />
එදින දහවල් ලෙඩුන් බලන වෙලාව අවසන්ව නිවසට පැමිණියේ, තාත්තා නැවත නොයෙන බව හොඳින්ම දැනගෙනයි. එබැවින් මරණ ගෙදරකට සුදුසු වන පරිදි ගේ අස් කිරීම ඇරඹුවද, මෙතරම් ඉක්මණින් ඔහුගේ ප්රාණය නිරුද්ධ වේ යැයි නොසිතුවෙමි. කිසියම් වූ විශ්මයකින් ඔහුට යළිත් ජීවය ලැබෙනු ඇතැයි සිත කියන්නට වෙයි.<br />
<br />
එදිනම හවස් වරුවේ නැවතත් ඔහුව බලන්නට පිටත් වන්නට සුදානම් වූ මොහොතේ, නිවසේ දුරකථනය නාද දෙයි. කිසියම් නුහුරු හැඟුමක් සිතට දැනුනද, තිරයේ සටහන් වී ඇති නුහුරු අංකය සිතෙන් ගලපන්නට උත්සහ කරමින්, ප්රතිචාර දැක්වීමට රිසීවරය කණ මත තබා ගත්තෙමි.<br />
<br />
ඒ මොහොතේ රිසිවරය තුළින් ඇසුන විවිධාකාර වූ විද්යුත් නාද රටාවන් හමුවේ, අමතන්නා කියන්නටත් පෙරම, ඇමතුම එන්නේ කොතනින්ද සහ, අමතන්නට හේතුව කුමක්ද යන්න ක්ෂණයෙන් වැටහුණි. එවකටත් හොඳින් පුරුදු කළ මරණසතිය සිහිකරමින්, සිත දැඩි කර ගත්තෙමි.<br />
<br />
"මේ මිස්ටර් ජයසුරිය ගේ ගෙදරින්ද?"<br />
<br />
"ඔව් මහත්මයා, ඔබතුමා අමතන්නේ අසුභ ආරංචියක් දැනුම් දීමට වෙන්න ඕනේ"<br />
<br />
"ඔව් මහත්මයා, මිස්ටර් ජයසුරිය හවස තුනට පමණ අභාවප්ප්රප්ත වුණා. මම අක්ෂිදාන සංගමයේ කුරුණෑගල මහ රෝහලේ නියෝජිත. දැන්ම මෙහෙ එනවද ඔබතුමාලා?"<br />
<br />
"ඔව් මහත්මයා, දැන් එන්න හදන්නේ".<br />
<br />
හඩන්නට ඕනෑ තරම් සාධක තිබුනද, ඇසට කඳුළක්වත් ඉනුවේ නැත..... "උප්පජිත්වා නිරුජ්ජන්ති" ලෙස වදාල බුදු බණද, හුරු කොට තිබුනාවූ මරණසතිය සිත කළු ගලක් කොට ඇති සෙයකි.<br />
<br />
<br /><a href="https://nuwanjayasuriya.blogspot.com/2018/06/blog-post.html" target="_blank">දෙවන කොටසින්</a> හමුවෙමු .<br />
<br />
<br />
<br />Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-61490084633184432042018-02-13T16:17:00.000+05:302018-02-13T16:17:08.511+05:30හුනුලා බකලා...<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6jdvXRdXL42-qm85dhbSonJIRoWTaLpFILqpE909RjIRuyPAxROKyaydPH6OqcK_6xCG_V16FwPU7TdTqwezp3kFUf4veGqxcbiUe9w1KCBp-6dmR21eGI0McEFydjcRWDGdfsgpTYs/s1600/Capture%2528915%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="245" data-original-width="389" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6jdvXRdXL42-qm85dhbSonJIRoWTaLpFILqpE909RjIRuyPAxROKyaydPH6OqcK_6xCG_V16FwPU7TdTqwezp3kFUf4veGqxcbiUe9w1KCBp-6dmR21eGI0McEFydjcRWDGdfsgpTYs/s320/Capture%2528915%2529.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Image Source : http://editorial.ada.lk/wp-content/uploads/file/Capture(915).jpg</td></tr>
</tbody></table>
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 18px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px; position: relative;">
<br /></h3>
<div class="post-header" style="background-color: white; color: #999999; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-1147278937499139602" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">
දැක්ක ගමන් මොකක්ද හිතුනේ? හදිස්සියේම මේක මතක් උනේ මේකට අදාල බෝඩ් එකක් දැකලයි.<br /><br />ඉස්සර ස්වදේශීය සේවයේ (හෝ රජරට සේවයේ) ඉරිදා හවස 6.30 ට ගියා "සභාවෙන් අවසරයි" කියලා වැඩසටහනක්. මම මේ කියන්නේ මම ඉස්කෝලේ 7 වසරේදී වගේ. ඒ කියන්නේ 1997 දී වගේ කාලයක. මේ වැඩසටහන කෙරෙන්නෙ ගමක තියෙන සමිතියක් වගේ.... එහෙම හිතමුකෝ. සමිතියේ සභාපති තමයි "හේරත් එප්පාවල" කියන මහත්මයා. එතුමා වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ගැමියෙක්. එතුමා ළගක් වෙනකන්ම රජරට සේවයේ වැඩසටහන් වලට ආවා මතකයි. ගුවන් විදුලියෙන් මේක ඇහුවත්, ඇත්තම සමිතියක ඉන්නවා වගේ ච්ත්ත රුප මවන්න මේ වැඩසටහන සමත් උනා.<br /><br />ඉතින් ගොඩක් දවස් වලට ගැමි ජීවිතයට සම්බන්ධ එක එක දේවල් මේ සභාවේ කථා කෙරෙනවා. කොහොමත් මම පොඩි කාලේදී ඉදන්ම මේ වගේ දේවල් අහන්න අසයි. ඉතින් ඉරිදා හවස් වෙනකන් ඉන්නේ මේ වැඩසටහන අහන්නයි.<br /><br />මේ වැඩසටහන 7.00 ට ඉවර වෙනවත් එක්කම රේඩියෝ 1 කරකවන්නේ කෙටි තරංග (SW) වලට. නමක් නොදන්නා විදේශීය සිංහල සේවයක ( 'පිලිපීනයේ මැනිලා නුවර සිට විකාශය වන' කියලා කියනවා නම් මතකයි) යන ධර්ම දේශනාවක් අහන්න. ඒ දවස් වල ගුවන් විදුලි ධර්ම දේශනා හරිම අඩුයි. ඉරිදා උදේ 8.00 ඉදල 9.00 වෙනකන් ස්වදේශීය සේවයේ බන අහනවා. නාලිකා තිබුනේ ස්වදේශීය සේවය, වෙළද සේවය සහ රජරට සේවය විතරයි මට මතක විදියට. ඉස්සර 1992 දී විතර "හඳ මාමා" ඇහුවා ස්වදේශීය සේවයෙන්. තිබුනෙත් FM නෙමේ. MW රේඩියෝ.<br /><br />මගේ මතකය ගැන පුදුම වෙන්න එපා ඔන්න. තවම 5 වසරේ විභාග අංකය පවා මතකයි... හී හී ....<br /><br />ඇත්තටම ආයෙත් ආසයි ඒ කාලයට යන්න...........<br /><br />මගදී දැකපු පොඩි දැන්වීමක් මාව දුර අතීතයට ගෙන ගියා......<br />නිකන් අයෙත් කියවලා බලන්න "හුණුලා බකලා" --> "හුණු ලාබ කලා". මේ වචන හරබය මම ඇහුවේ සභාවෙන් අවසරයි වැඩසටහනේ එක්තරා දිනක සභාපති තුමාගේ මුලාසන කථාවේදී. එතුමා එදා කිව්වේ සිංහල උනත් හරියට වචන ගලපලා ලියන්න කියන දෙයයි..........</div>
Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-20430244149403991472018-01-25T16:04:00.000+05:302018-01-27T04:21:52.895+05:30වවුල් වස්තුව - 02 කොටස<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;">බලන්න අපුරුය. ඒ භුමිය එකම වවුල් විමානයකි ! <a href="https://nuwanjayasuriya.blogspot.com/2017/12/01.html" target="_blank">(වවුල් වස්තුව - 01 කොටස)</a></span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;">අද එතැන් සිට වවුල් වස්තුව 02 දිගහැරෙන වගයි..................... </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyt0y2ItmEVYqAaHpCPB0akohce0DtDvOTUNZK1vfrEE1tOGQo2cags9l3agItXVmfRwKia6l54yyW35xp6sW0oVj7_Pb9XeDKjGkR0Z8GJoMXST745QWpBUdzMJHQAQatbR7Xo6B35f4/s1600/CEgra5eWAAEPw9f.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="796" data-original-width="796" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyt0y2ItmEVYqAaHpCPB0akohce0DtDvOTUNZK1vfrEE1tOGQo2cags9l3agItXVmfRwKia6l54yyW35xp6sW0oVj7_Pb9XeDKjGkR0Z8GJoMXST745QWpBUdzMJHQAQatbR7Xo6B35f4/s320/CEgra5eWAAEPw9f.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Image Source : https://pbs.twimg.com/media/CEgra5eWAAEPw9f.png:large</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;">තැනෙක තරුණ බවෙන් සහ ජයග්රහණයෙන් ඔද වැඩුණු නාඹර කිරි වව්ලන්ය. තවත් තැනෙක නෙක රූප ලවන්යයෙන් ආධ්ය වූ දෙවඟනන් බඳු වූ ලලනාවන්ය. සැවොම සිනාසෙති. උසුළු විසුළු කරගනිති. මුහුණු ඇදකර සෙල්ෆි ගසති. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-size: 14.85px;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;">මේ අතර "තම දරුවන්ගේ විස්කම් අද අද බලනෙමු" යැයි ඔද වැඩීගිය නෙක රූ ශ්රීයෙන් සැරසීගත් දෙමාපියන්යැයි. තැනෙක </span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">දරුවන්ගේ</span></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"> හිස පිරති. තැනෙක මුහුණු උලාගනිති. තැනෙක වවුල් ඇඳුම </span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">ඇඟලා ගැනුමට තම පොඩි වුන්ට </span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;">උදව්වෙති. </span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">මව්තුමියට අනිකුත් මව්වරුන් සමඟ එකතුවන පාර පෙන්නාදී, වැන් කොටයේ රියදුරු හට උදේට යමක් ගිලදැමීමට කියා ගණනක් අතමිට මොළවා, දී ඇති අවසර පත සාක්කුවේ රුවා, </span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"> ඒ භුමිය වෙත පය තැබුවෙමි.</span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">හුටා ! මමත් graduation නේද ආවේ. කෝ යකෝ </span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;">ටයි එක? අප්පටසිරි ඇතුලට කථා කරනවා ඔන්න ඒ පාර. දනි පනි ගා ඉංගිරිස් කොට් බෑය සහ ටයි පොල්ල බෙල්ලේ එල්ලගෙන වවුල් ඇඳුම අතක රුවාගෙන ඇතුලට දිව ගියේ වාඩි ගැන්වීමට පෙර තව කළ යුතු අතවශ්යම කාර්යයක් ඉතුරුව ඇති බැවිනි.</span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;">"Please be in this queue !" </span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">කිසිදා දැක නැතිමුත්, පොරක් යැයි අනුමාණ කළ හැකි මහත්මයෙක් මගේ දිහා බලා එසේ කිය. අප්පට සිරි, මෙවර මම අයිති වන මෙරුන් පැහැ වවුල් කුලයේ පෝලිමක් නේද මේ? එත් දැන්ම කොහොමෙයි මෙතනට යන්නේ?</span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">"Sir I'll come back soon."</span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">අතවශ්ය කාරණයක් ඉටු නොකර දැන්ම මෙතනට එකතු වුවහොත්, තව පැය ගණනක් යනතෙක්ම සුළු දිය බර සැහැල්ලු කරගැන්මට නොහැකි වන බව දත් මා එසේ කියාදමා දිව ගියේ අදාළ කාර්යය ඉටු කරගැන්මටය.</span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි BMICH ඇතුළට ගියා කියමුකෝ. කේන්දරේ ග්රහයන් අදත් නීච වෙලාද කොහෙද, ඉදිරිපස පෙළට පසු පෙළ හිමිවෙලා ඔන්න. උත්සවය අතර තුර පිටිපස්සකට වී නින්දක් දාන්න කරපු ප්ලෑන් වතුරේ යයි වගේ. ඒත් </span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;">ලෙක්චර් වල ඉදිරිපෙළ ක්රීඩා කර, පන්තියටම ඇසෙන්න ගොරවා (නිදාගෙන ) වාර්තා පිට වාර්තා ඇති එකෙක් සැලෙයිද ඕවට !</span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">නෙක වර්ණ ඇඳුම් ඇඳ, නෙක වර්ණ හිස් වැසුම් පැළඳ, මහ වවුල් ගණයා සභාවට සැපත් වූ බවත් ඊට පසු මොන මොනවදෝ කියා බෙල්ලට මාලා දමන්නට පටන් ගත් බවටත් මතක ඇතත්, කොහේ ගියත් කරන්නට වැඩක් නැතිනම් automatic power saver mode (ඔව් ඔව් බාගෙට නිදාගැනීම තමයි) සක්රිය කරගන්නා මා wake up උනේ ළඟ හිටිය අපේ</span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"> පාලන්ගම අයියගේ තට්ටුවෙන් වෙන්න ඕන.</span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpaSpxginCBmVWN3gT-t6U1ER8DyS1C1_4Juxo5b3ta3Rq3pJtYdChuavl-66nJNt_tcgkHJi9lF3qwqv_1uNbNW9StEaWEn1QGjPnimcBw0_zds9UI2fLuzSJQcTT_ps6qhEnSqKcoLI/s1600/634657ecebf8a5ef43f21478dad082d7--political-cartoons-graduation.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="510" data-original-width="680" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpaSpxginCBmVWN3gT-t6U1ER8DyS1C1_4Juxo5b3ta3Rq3pJtYdChuavl-66nJNt_tcgkHJi9lF3qwqv_1uNbNW9StEaWEn1QGjPnimcBw0_zds9UI2fLuzSJQcTT_ps6qhEnSqKcoLI/s320/634657ecebf8a5ef43f21478dad082d7--political-cartoons-graduation.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Image Source: https://i.pinimg.com/736x/63/46/57/634657ecebf8a5ef43f21478dad082d7--political-cartoons-graduation.jpg</td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">වටෙන් ගොස් පෙළ සැදී වේදිකාව කොනට ගොස්, නම කියූ පසු උත්තම මහ වවුල් තුමා වෙත ගොස් බෙල්ලට මාලය දමා ගැනීම කළේ කළින්</span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"> පුරුද්දෙන් කිව්වොත් නිවැරදියි. එත් කිරි වවුල් උපාධිය 2011 දී පේරාදෙණිය විශ්ව විද්යාලයෙන් ගත්ත විදියට වඩා වෙනසක් වුනේ, </span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">කළු වෙනුවට මෙවර මෙරුන් පැහැ වවුල් ඇඳුම දැරීමත්, </span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;">chancellor තුමා තේරෙන ඉංගිරිසියෙන් "wish you all the best" කිව්ව එකත්, අවින්ඥානිකව මම එකට "thank you sir" කිව්ව එකත් විතරද කොහෙද.</span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"><br /></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">උත්සවයේ ඉතුරු ටිකත් hibernate mode එකේම ගෙවා දමලා ඔන්න යන්තම් දවල් 12.30 වෙද්දී එළියට පැනගත්තා. නිකන් දුන්න තේ පැන් සංග්රහයත් භුක්ති විඳලා BMICH hall එක ඇතුලේ ඉඳන් photo දෙක තුනකුත් අරන් වවුල් ඇඳුමයි ඉංගිරිස් ටයි කෝට් ටිකයි ගලවලා මව් තුමිය අතේ තිබුන මල්ලකට ඔබාගෙන, උපාධි මාලය දැරූ තම දරුවන් වැළඳ සතුටු කඳුළු වගුරුවන දහසක් දෙමාපියන්ද, තම සිතැඟි පරිදි නෙක නෙක ලෙස පිරිස් මැදි කොට වදින ඉලෙක්ට්රොනික ආලෝක ධාරාවන්ද පසු කරලා කැන්ටිමක්</span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;"> හොයාගෙන යන්න පිටත් වුණා.</span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH7TeSIx_erxmZjtP-w5n3ygUxlJ3v3SDmkFTIGol50LHCl4jmE-FNCufku9vhwBb7Fyx0OvDw4z-4-keAV4vog8znHQHWdijG7Z0aXHTB8mqzMMBh__UnHKfDIZvV9Yre02aduiiERa0/s1600/two-students-taking-a-selfie-at-graduation.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="522" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH7TeSIx_erxmZjtP-w5n3ygUxlJ3v3SDmkFTIGol50LHCl4jmE-FNCufku9vhwBb7Fyx0OvDw4z-4-keAV4vog8znHQHWdijG7Z0aXHTB8mqzMMBh__UnHKfDIZvV9Yre02aduiiERa0/s320/two-students-taking-a-selfie-at-graduation.jpg" width="303" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Image Source : https://classroomclipart.com/images/gallery/Clipart/Graduation/two-students-taking-a-selfie-at-graduation.jpg<br />
<br /></td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">අප්පා.... කැන්ටිම තුළද කිරි වවුල් විමානයකි. කළු පැහැ කිරි වවුල් ඇඳුමත්, තම ජිවිත කාලයෙන් වසර හතරක් ගෙවා දමා, එයට වන්දියක් ලෙස පැළඳි උපාධි මාලයත් දහවල් බත් කෑමටවත් ගලවා දමා, ඉහින් කනින් වැගිරෙන දාඩියට විරාමයක් තබන්නට ඔවුන් </span></span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px;">අකමැති වූ සෙයකි ! </span><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">දැනට ජීවිතයේ වසර තිහකුත් තව වසර දෙකක් ගෙවා දැමු මට එකවරම මගේ ජිවිතයේ විසි හය වැනි වසරට සිත ඔවුන් ගෙන ගියේ, එදවස මමත් මෙලෙසම හැසිරුණ බව සිහිපත් වීමෙනුයි.</span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">දවල් බතද අවසාන විය! එත් මව්තුමිය තවමත් සතුටු නැති සෙයකි.</span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">"අර ළමයි තව අතන photo ගන්නවා. ඕක අයෙත් ඇඳගෙන photo එකක් ගමු"</span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">"අනේ බෑ අම්මේ, මගේ ඔළුව රිදෙනවා.... අපි යමු."...............................</span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;">~~ වවුල් වස්තුව නිමි. ~~</span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.85px;"><br /></span></span>Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-83334041710688918592017-12-13T13:31:00.000+05:302017-12-13T14:18:25.086+05:30වවුල් වස්තුව - 01 කොටස<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1FjWRD1GEiPnqeE7wNZV0y1VJ9phztVo4I3P-vyY97BsPOHVlhQCQ5jmkTfXCK-NT5amdvGQvzCsvhet-uZZVHjiEWatU5Yhh2LfsXeMf-OaZhQiz5e4GjEBnR2m7D2kUNf-5UlailHA/s1600/my_graduation_bat____by_nunna_chan-d8avibp.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1032" data-original-width="774" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1FjWRD1GEiPnqeE7wNZV0y1VJ9phztVo4I3P-vyY97BsPOHVlhQCQ5jmkTfXCK-NT5amdvGQvzCsvhet-uZZVHjiEWatU5Yhh2LfsXeMf-OaZhQiz5e4GjEBnR2m7D2kUNf-5UlailHA/s320/my_graduation_bat____by_nunna_chan-d8avibp.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Image source : https://nunna-chan.deviantart.com/art/My-graduation-bat-501995653</td></tr>
</tbody></table>
<br />
මොරටුව විශ්ව විද්යාලයේ 38 වැනි උපාධි ප්රධානෝත්සවය මෙවර ඔක්තෝම්බර් මස 10 සහ 11 වැනි දිනයන්හි බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්රණ ශාලාවේ පැවතිණි. මෙය අරමුණු කරගෙන පොස්ටුවක් ලියා තබන්නට සිත් වුවද, එය දිනෙන් දිනම කල් යන්නට වූ බැවින්, අදවත් එය මෙසේ ලියා දක්වන්නට උත්සහ දරමි. තවද, මෙහි යොදාගත් භාෂා විලාසය සහ වචන හුදෙක්ම විනෝදය සඳහා පමණක්ම බව හුදී ජනයා විසින් සැලකුව මනාය.<br />
<br />
විශ්ව විද්යාලයක මෞලි මංගල්ය වන්නේද එහි අග්ර ඵලය වූ උපාධි ලාභීන් සංකේතාත්මකව සනාථ කරන්නේද උපාධි ප්රධානෝත්සවයකිනි.අනෙක් අතින් මෙය මට වැදගත් වන්නේ, 2013 වසරේ සිට අමාරුවෙන් දඟලා ගොඩ දමා ගත් M.Sc උපාධිය සනාථ කෙරෙන උපාධි මාලය කරේ දමන්නේ එදින වීමය. මෙයට මා විසින් යොදන නම, "වවුල් මංගල්ය" වන අතර, ඒ ඇයිදැයි මෙය කියවන්නාහු විසින් උපාධි ලෝගුව හා එහි ස්වභාවය <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Batman" target="_blank">bat man</a> සමඟ සන්සන්ධනය කොට අවබෝධ කරගත යුතුය.<br />
<br />
සමහර සිංහල භාෂා විද්වතුන් විවරණය කෙරෙන ලෙස, "උපාධි" යන්න "උපධි" යන්නෙන් විකරණය වුවකි. (උපධි යනු වංචනික හෙවත් කපටි කම බව අසා ඇත්තෙමි.) <br />
<br />
සියළු කටයුතු ආරම්භ වන්නේ, උපාධියක් ලැබීම සඳහා අවශ්ය සුදුසුකම් සම්පුර්ණ කොට, උපාධිය සඳහා අප විසින්ම ඉදිරිපත් කරණු ලබන අයදුම් පත්රයක් භාර දීමෙනි. ඉන්පසුව ඔවුන් විසින් අපේ ගෙදරටම එවනු ලබන සංදේශයකින් වවුල් මංගල්යයේ දින වකවානු දැනුම් දේ. ඒ අතර ඔවුන් විසින් දන්වා එවන දිනයක වවුල් ඇඳුම ලබා ගත යුතුවන අතර, කිරි වව්ලන් සහ වැව්ලියන් (හරි වචනය නොදනිමි) සඳහා තනි කළු ඇඳුමක්ද, මධ්යම මට්ටමේ වවුල් මහතුන් සහ මහත්මියන් සඳහා මෙරුන් පැහැති ඇඳුමක්ද, මොළය ස්ථිරවම හානි වූ (PhD) ලොකු වවුල් මහත්වරුන් සඳහා තද රතු ඇඳුමක්ද ඇත්තේය.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFWduftdANAl6BJ8OhMU3TxOmJ2GxKIcKDLEqtxTZ5VMYTjhJVkSDPtArFUkcTahhLuNBGVcxmUf_jQU5fr-QoGV0eVoRzFc0CSq1ePEfAAyrx-JVc04oqoD5FUbrLjmS35tvZBqG-ArA/s1600/kcKnk745i.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="842" data-original-width="970" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFWduftdANAl6BJ8OhMU3TxOmJ2GxKIcKDLEqtxTZ5VMYTjhJVkSDPtArFUkcTahhLuNBGVcxmUf_jQU5fr-QoGV0eVoRzFc0CSq1ePEfAAyrx-JVc04oqoD5FUbrLjmS35tvZBqG-ArA/s320/kcKnk745i.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Image Source : http://clipart-library.com/clipart/kcKnk745i.htm</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
වවුල් මංගල්යයේ දෙවෙනි දින නොහොත් ක්රිස්තු වර්ෂ 2017 ක් වූ ඔක්තෝබර් මස 11 වැනි බුධ දින උදය වරුව වෙන්ව තිබුනේ වවුල් ජනපද සැලසුම්කරණය සහ අලංකරණය සඳහා වූ මුලික උපාධිය සම්පුර්ණ කළාවූ කිරි වව්ලන්ටත්, සියළු අංශ වල මධ්යම සහ හිස ස්ථිරවම හානි කරගත් ලොකු වව්ලන්ටත් බෙල්ලට මාලය දැමීම සඳහායි.<br />
<br />
<br />
ඉතින් ඔන්න මමත්, අපේ මව්තුමියත්, වවුල් මඟුලට සහභාගී වෙන්න හිතාගෙන වැලිපැන්න මීගම නිළ නිවාසයෙන් කුකුළත් මල්ලේ දාගෙන උදේ 6 වෙන්නත් කලින් අධිවේගය හරහා කොළඹ එන්න පිටත් වුණා. වවුල් මඟුලට සහභාගී වෙන්නම හිතාගෙන අම්මා නිළ නිවාසයට කලින් දිනම පැමිණ සිටියා. කොහොමත් මධ්යම ප්රමාණයේ වව්ලෙකුට ලැබෙන්නේ එක අරධිතයෙක් සඳහා අවසර පතක් පමණයි. අපේ පියතුමා ගෙදර බලාගෙන නතර වෙන්න තීරණය කිරීමත්, වෙන්ඩ හාමිනේට නුවර ඉඳන් මන්ගච්චන්නත් බැරි නිසා ආරාධිතයා තෝරා ගන්න ගැටළුවක් නම් අවේ නැ. (වෙන්ඩ හාමිනේගෙන් thesis writing වලට ලැබුණ සහය නම් අමතක කරන්න බැහැ.)<br />
<br />
වවුල් මංගල්ය සඳහා සහභාගී වන අයවලුන් උදේ 8.30 වෙද්දී පැමිණ අසුන් ගත යුතු බවට සඳහන් සංදේශය කලින්ම ලැබී තිබුණා. අපරාදේ කියන්න බැහැ උදෑසන 6.40 වෙද්දී බත්තරමුල්ල පොල්දූව පාලම ගාවටම ආවත් traffic එකේ ගිහින් BMICH ගේට්ටුවෙන් රිංගා ගන්නා විටදී නම් 8.15ත් පහු වුණා. අපායට ගියත් උදෙන්ම බඩ කට පුරා නෙලන පුරුද්ද නිසාත්, මව්තුමිය එදින පාන්දර 3 ට අවදිව බත් පිස තිබු නිසාත්, මට උදෑසන ආහාර ගැන ප්රශ්ණයක් නම් තිබුනේ නැහැ.<br />
<br />
බලන්න අපුරුය. ඒ භුමිය එකම වවුල් විමානයකි !<br />
<br />
(එහෙනම් වවුල් වස්තුවේ 02 කොටසින් ඉක්මනින්ම හමුවෙමු.)<br />
<br />
<br />Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-10116179047865340862017-11-14T20:38:00.002+05:302017-11-14T20:38:20.464+05:30අන්න බලන් සඳ රන් තැටියෙන් සුදු සීත ගඟුල් ගලනා....<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">*********************************************************</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif; font-size: 15.6px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;">අන්න බලන් සඳ රන් තැටියෙ</span><span style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif; font-size: 15.6px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;">න්<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />සුදු සීත ගඟුල් ගලනා....<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />හද සෝක තැවුල් නිවනා....</span><span style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif; font-size: 15.6px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />චන්දන පල්ලව කෝකිල කූජන<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />සංගීතයේ පැටලී....<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />සුන්දර මේ වන ගුල්ම යහන් ගැබ<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />ආදර බස් කියනා.....<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />හඬ දේවිනි කන් පිනනා....<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />අත් පසුරෙන් තුරු පෙම්බරයන්<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />බඳ බන්දා සෙනේ සිතිනි...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />ලිය වැල් පැටලී ගොසිනී.....</span><span style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif; font-size: 15.6px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />පුෂ්ප පිපී මකරන්ද ගලා ඒ<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />මාරුතයේ හැපිලා.....</span></span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif; font-size: 15.6px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;">මන්මද රංගන මණ්ඩපයේ මෙම<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />මන්ද බලා හිඳි</span><span style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif; font-size: 15.6px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;">නේ.....<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />තව පෙම්බර මා සාමිනේ......<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />අන්න බලන් </span><span style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif; font-size: 15.6px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;">සඳ .</span><span style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif; font-size: 15.6px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;">.....</span></span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">*********************************************************</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">තනිකඩ ජීවිතයේ පාළුව මකාගන්න සංගීතය තරම් තවත් ඔසුවක් නැති බව, හුදෙකලාව මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ නිළ නිවාසයක වෙසෙමින් ජීවිතයෙන් බොහෝ කාලයක් ගෙවා දමන මම ප්රත්යක්ෂව දනිමි. දඩිබිඩි සංගීතයට එතරම් කැමැත්තක් නැතත්, රසයක් ඇති ඕනෑම ගීතයකට ප්රිය කරන්නෙමි.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">මේ අටුවා ටීකා ලියන්නට සිත් වුනේ පසුගිය දිනෙක මා සතු ගීත එකතුවක් (ඔව් ඔව්.. පරිගණකයේ තිබුන mp3 ටිකක් තමයි :-) ) play list 1 ට සම්පුර්ණයෙන් ඇතුලත් කර shuffle playback කරද්දී ඇසුන ඉහත ගීතය නිසාවෙනුයි.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">--------------------------------------------------------------------------------------</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><b style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">පෙර කථාව:</b><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">ස්ථානය : Ivor Jennings ශාලාව, පේරාදෙණිය විශ්ව විද්යාලය.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">කාලය : අපි එතකොට 3rd Year (2009)</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">ඩොකා (රුවන් සම්පත් සහෝදරයා) කියන්නෙත් අපේ batch 1කේ අපි වගේම තවත් Jennings වැසියෙක්.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><i style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">ඩොකා :</i><b style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;"> </b><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">මචන් Ambalaya, මෙන්න මේ pen 1 කේ තියෙනවා වල සතියේ paly කරන සින්දු ටික. මේක copy කරගත්තේ ***** ගේ (ආර්ටෙක්ගේ කාර්ඩ් 1ක් ) lap 1කේ තිබිලා . මේ ටික copy කරගනින්.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><i style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">මම : </i><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;"> thanks මචන්.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">--------------------------------------------------------------------------------------</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">එදා ඒ save කරගත්ත සින්දු ටික තවමත් hard disk 1කේ සුරැකිව තියෙනවා නේද කියලා මට මේ අතීත කථාවත් එක්කම මතක් වුණා... හරියට වල සතියේ මේ සින්දු ටික නාට්යක් පටන් ගන්න කලින් යකඩ කටවල් වලින් ඇහෙද්දී මගේ හිතට දැනුන හැහීම හිතේ කොනක තවමත් සුරැකිව තියෙනවා වගේ.....</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">මොරටුව සරසවියෙන් පශ්චාත් උපාධියක් කළත් තවමත් අපේ ජීවිතත්, පේරාදෙණිය විශ්ව විද්යාලයත් කියන්නේ දෙකක් නොව එකක්ම බවයි මේ වගේ සිද්ධි වලින් දැනෙන්නේ..................</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">මෙන්න ඒ ගීතයට Link ක්..</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /><a href="https://www.youtube.com/watch?v=sZGkFPmAwfs" style="background-color: white; color: #771100; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px; text-decoration-line: none;" target="_blank">https://www.youtube.com/watch?v=sZGkFPmAwfs</a>Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-18294065097273137472016-06-28T16:39:00.000+05:302016-06-28T16:39:04.028+05:30කලකට පස්සේ...කලකට පස්සේ අයෙමත් බ්ලොග් අවකාශයට පා තබන්න හිතුනේ හිතට එන දෙයක් කියල දාන්න හිතාගෙන. පහුගිය ටිකේ ලිවිම මෙන්ම කියවෙමෙනුත් ඈත් වෙන්න සිද්ධ උනේ වැඩ වැඩිකම නිසාමයි.<br />
<br />
<br />Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-50712496862806490852015-02-11T18:18:00.002+05:302017-01-30T20:36:06.059+05:30තාත්තා බෝනික්කා...<h4>
<span style="background-color: white; color: #141823; font-family: "helvetica" , "arial" , "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; line-height: 15.456px;">අහම්බෙන් දැක්ක දෙයක් Share කරන්නම හිතුනා........</span><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: "helvetica" , "arial" , "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.4559993743896px;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: "helvetica" , "arial" , "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.4559993743896px;">:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: </span></h4>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<h3>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">එක දවසක් උදේ වැඩට යන්න තාත්තා නැටිට්ටේ නැහැ. එදා එයා ඉස්පිරිතාලෙට ගියා. ඊට පහුවෙනිදා එයා මියගියා. ඊට කලින් කිසිම දාක මම එයා ගැන එච්චර හිතුවේ <span class="text_exposed_show" style="display: inline;">නැහැ. එයා හරියට උදේම ගෙදරින් ගිහින් හවස් වෙලා ගෙදර ඉන්න හැමෝම බලන්න ආසාවෙන් ආපු කෙනෙක් වගෙයි.</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br /></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;">ගෙදර කාටවත් අච්චාරු බෝතලේ මූඩිය ඇරගන්න බැරිව ඉන්නකොට එයාට විතරයි ඒක කරන්න පුළුවන් වුනේ. අපේ ගෙදර පොළවේ යට තට්ටුවේ තිබ්බ කළුවර ගබඩා කාමරේට බය නැතිව යන්න පුළුවන් කෙනෙක්ට හිටියෙත් එයා විතරයි. </span></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;">රැවුළ කපනකොට හැමදාම එයාගේ මූණ කැපිලා තිබ්බා. ඒත් ගෙදර කවුරුත් ඒ ගැන පුදුම වුනේ නැහැ. කවුරුත් එයාට හාද්දක් දෙන්නවත් හිතුවේ නැහැ. </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;">වහිනකොට එයා තෙමීගෙන ගිහින් කාර් එක ගේ දොර ළගටම පැදගෙන ආවා අනික් අයට නගින්න. කාට හරි සනීප නැති වුණොත් එයා ඕන වෙලාවක ගිහින් ඛෙහෙත් අරගෙන ආවා. </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;">එයා ගොඩාක් පිංතූර ගත්තා. ඒත් ඒ පිංතූර වල එයා හි</span></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;">ටියේ නැහැ. සෙල්ලම් ගෙවල් හදනකොට මට හිටියා අම්මා බෝනික්කෙකුයි, තාත්තා බෝනික්කෙකුයි. සෙල්ලම් ගෙදර වුනත් වැඩිපුර වැඩ තිබ්බේ අම්මා බෝනික්කාට. තාත්තා බෝනික්කත් එක්ක මොනවා කරන්නද කියලා මම හාංකවිසියක්වත් දැනගෙන හිටියේ නැහැ. ඉතිං දවසක් මට තාත්තා බෝනික්කා වගේ —මම දැන් වැඩට යනවා කියලා එයාව ඇද අස්සට විසිකරලා දැම්මා.</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;">තාත්තාගේ මිනිය තිබ්බේ අපේ ගෙදර සාලේ. එදා ගොඩාක් අය කේක් වගේ හොඳ හොඳ කෑම ජාති මහ ගොඩාක් හදාගෙන ආවා. කවදාවත් අපේ ගෙදරට එච්චර සෙනග ඇවිත් තිබුණේ නැහැ. </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;">මම මගේ කාමරේට ගිහින් ඇඳ අස්සට නැමිලා තාත්තා බෝනික්කා එළියට අරගෙන දූවිලි පිහලා ඇඳ උඩින් තිබ්බා. එයා වෙනදා වගේම මොකුත් කළේ නැහැ. </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;">ඒත් මම කවදාවත් දැනගෙන හිටියේ නැහැ එයා අපි දාලා ගියාම අපට මෙච්චර දුකක් දරාගන්න වෙනවා කියලා.</span></span></span></h3>
<br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #666666; display: inline; line-height: 12.2880001068115px;">
<div style="font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
(කැඩපත බ්ලොග් එකෙන්/ එමා බොම්ඛෙක් | පරිවර්තනය : සාමන්ත තැන්නගේ)</div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::</div>
</div>
Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-82768604204702106622014-11-01T20:40:00.000+05:302014-11-01T20:40:38.315+05:30ප්රමාද වීමට ඉතා ආසන්නයිකොහේ යන්නද ප්රමාද වෙන්නෙ?<br />
<br />
හිතට ලොකු භයක් දැනුන සිදුවීමක් අහන්නට ලැබුනා. සමහර අයට නම් මේක "හුරු" දෙයක් වෙන්න ඇති.<br />
<br />
මේක අපේ හාමුදුරුවන් වහන්සේලා ගැනයි. සමහර ස්වාමීන් වහන්සේලා දැන් දැන්, දානය සඳහා ලැයිස්තු දීමෙන් වෙන්නේ දායකයා සස්නෙන් ඈත් වීමයි. විශේෂයෙන්ම එම දාන වට්ටෝරුවේ මේ මේ ලෙස තිබිය යුතු බවට පනවන නීතියන්, කොයි තරම් ඒ ගෞරවණීය ස්වාමීන් වහන්සේලා බුදුන් වදාළ මාර්ගයෙන් ඉවත් වී ඇති බවට පෙන්වන සාධකයකි.<br />
<br />
සියල්ල මොහොතක් පාසා "අනිත්ය" නම් වූ ධර්මතාවයට යටත් වන බව බුදුන් වහන්සේ දේශනා කළා, දෙසවනෙන් ඇසුවා මතකයි. මේ සියල්ල අද සිටින පින්වත් ස්වාමීන් වහන්සේලාගේ වරදක් නොව, ධර්මය සතු සංදිට්ඨික බව ඉක්මනින් අතුරුදහන් වෙමින් පවතින බව හඟවන සාධකයි.<br />
<br />
නොදැනීම දෑසට කදුළක් නැගුනේ, බුදුරජාණන් වහන්සේ ගේ ධර්මයටත් අනිත්යතාව නම් පොදු ධර්මතාව නිසා "ගෞතම බුද්ධ සාසනය" නමැති පහන් සිළ නිවී යාමට ඉතා ආසන්න බව වැටහීමෙන්ද, නැතිනම් තවමත් සසරින් මිදී නොමැති මා, මේ සාසනය මඟ හැරුනොත්, තව කල්ප ගණනකින් ප්රමාද වීමට ඉතා අසන්න බව වැටහීමෙන්ද යන්න ගැන නම් බොහෝ වේලා යනතෙක් කල්පනා කළා මතකයි.<br />
<br />
"සංසාරය" නමැති ඉමක් කොණක් නොපෙනෙන සයුර තරණය කරන්නට තිබුන "තථාගත ධර්මය" නමැති එකම යාත්රාවටත් අනිත්ය බව උරුම වන බව නේද උන්වහන්සේ පිරිනිවන් මංචකයේදී පවා දේශනා කළේ?<br />
<br />
පෙර කවරදාකටත් වඩා සංසාර භයක් සමඟ අනිත්ය සංඥාව සිතේ ප්රභලව වැඩුනා මතකයි............ Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-57886222199652549312014-07-27T06:25:00.000+05:302014-07-27T06:27:13.181+05:30ඔවුන්ට සංසාරය තව බොහෝ දුරයි......."දැනුම බලය වේ...." අපි පොඩි කාලේ ඉඳලම හොදට අහලා පුරුදු වචන ටිකක් නේද? ඒත් මට පොඩි කාලෙ ඉඳලම තිබුන ප්රශ්නයක් තමයි "දැනුම" කියන්නේ මොකක්ද කියලා. උපාධියක් තියෙනවා නම් ඒ කෙනා තමයි දැනුම තියෙනවා කියලා මම හිතපු කාලයක් තිබුනා. අන්තිමට උපාධියකුත් ගත්ත කියමුකෝ. ඊ ළගට හිතුවා ඊට වැඩිය ලොකු උපාධියක් ගත්තම දැනුම සම්පුර්ණයි කියලා. ඒත් දැන් තේරෙනවා ඒකත් වැරදි කියලා.......<br />
<br />
හිතට පුරවා ගන්නා හැමදේකින්ම උනේ හිතේ බර වැඩි වීම විතරයි. අපි දැනුම සොයා යන්න හිතන තැන, විශ්ව විද්යාල වල ඉන්න උගත් මහාචාර්ය, ආචාර්ය වරු කොයි තරම් දැනුම නිසා හිත බර කරගෙන ඉන්නවද?. තමන්ගේ උගත්කම නිසා "මම" කියන දේ කොයි තරම් ඒ මහත්වරු දැඩිව අල්ලාගෙන ඉන්නවාද ? බටහිර විද්යාව කියන අන්ධකාරය "මගේ " කරගෙන තව බොහෝ කල් සංසාරේ ඇවිදින්න "ඉන්ධන" එකතු කරගන්නවා නේද කියලා ඇත්තටම හිතට අනුකම්පාවක් දැනුනා..... තමන්ගේ අදහස හරි කියන මතයේ තදින්ම එලබ ගන්න ප්රධාන හේතුවක් තමයි මේ "අවිද්යාව" පිලිබඳ ලබා ගන්නා උපාධිය කියන්නේ. මේ රටාවෙන් බැහැරට යන පින්වත් ආචාර්ය මහත්වරු හරිම අඩුයි. (වාසනාවකට එහෙම අය නැතුවාම නොවේ )<br />
<br />
උපාධි ලබා ගන්නා පිරිසත් අන්තිමට සිදු කරන්නේ තමන්ගේ ගුරුවරුන් පාරේම යමින් අවිද්යාව පිළිබඳ ලබාගත් උපාධියෙන් හිතේ බර වැඩි කරගැනීමයි. මම ඉංජිනේරුවෙක්, දොස්තර කෙනෙක් කියලා හිතාගෙන පොළවේ පය ගසන්නේ නැති පිරිසක් ලෙස හැසිරීමයි.<br />
<br />
මම 2007 කාලේදී මට තිබුන අසනීපයකට බෙහෙත් ගන්න පේරාදෙණිය රෝහලේ සායනයකට ගියා. රෝගීන් ප්රමාණය වැඩි නිසාම ගොඩක් වතාවල් වලදී ඔවුන් සිටගෙන සිටින ආකාරය අනුව දොස්තර මහත්වරු ඇවිද යන මාර්ගය අවහිර වෙනවා. ලොකු දොස්තර මහත්වරු රෝගීන් අතරින් රිංගා අදාළ සායනයට පැමිණෙන අතර, සුදු කබාවලින් සැරසුන දොස්තර වීමට ඉගෙන ගන්නා පිරිස පැමිණෙන්නේ අසරණ රෝගීන්ට දොස් පවරමින්. ඔවුන් පුරුදු කරන "මාන්නය" ඒ තරම් වැඩියි. ඉතින් දැනුම බලය වේ ද?<br />
<br />
අවිද්යාව ඉගෙනීමෙන් ලබා ගත් උපාධිය අතහරින්න. එය සමාජයට සේවයක් සිදු කිරීමට පමණක් යොදාගන්න. ඔබ උපාධියක් ලබාගන්නා විට, ඔබේම යහළුවන් විභාග අසමත්ව, ජීවත් වීමටවත් විදියක් නොමැතිව දුක් විදින්නේ ඇයිදැයි කල්පනා කරන්න. ඔවුන්ට ඔබ සමඟ පැමිණීමට නොහැකි වූ හේතු සිතා බලන්න. ඔබ මාර්ගය දකින්න.<br />
<br />
මේ සටහන් ලියන්නේ කිසිම කෙනෙකුට රිදවන්න හිතාගෙන නම් නෙමේ. ඇත්තටම එවැනි අය දැක්කාම හිතේ ඇතිවෙන අනුකම්පවෙනුයි. ඔවුන්ට සංසාරය තව බොහෝ දුරයි.......Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-52034697232584046342014-06-21T13:47:00.000+05:302014-06-21T13:47:22.803+05:30 ඔබේ අවසාන ඉලක්කය කුමක්ද?පූජ්ය අචාන් චා හිමියන්ගේ "මේ භාවනාවට කාලයයි" (පරිවර්ථනය - ප්රදීප්කුමාර බාලසූරිය මහතා. ISBN 978 955 667 129 2) කෘතිය කලෙකින් කියවන්නට ලැබුන හොඳ කෘතියක් ලෙස සලකමි. පුජ්ය අචාන් චා හිමියන් විසින් විවිධ අවස්ථාවලදී දේශනා කරන ලද අගනා දහම් පඩුරක් මේ කෘතිය මගින් පාඨකයාට හිමි වේ. බෞද්ධ අබෞද්ධ කාටත් මෙහි අන්තර්ගතය වැදගත් වේ යැයි සැලකිය හැකිය. එහි සඳහන් පහත කථාව අප සියලු දෙනාට වැදගත් වේ යැයි සිතුන නිසා එය මෙලෙස සාරාංශ කොට පළකරමි.<br />
<br />
ව්යාපාර සම්බන්ධ උපදෙස් සපයන බොහෝ සාර්ථකත්වයට පත් එක්තරා මහාචාර්යවරයෙක් දුප්පත් මසුන් මරන්නන් වෙසෙන ගම්මානයක සංචාරය කරන අතර, උදැසනම පැමිණ මසුන් මරන්නෙකු සමඟ සංවාදයකට වැටින. <br />
<br />
"ඔබ උදැසනම පැමිණ මසුන් මරා ඉන්පසු කරන්නේ කුමක්ද?" මහාචාර්යවරයා ඇසීය.<br />
<br />
"මම මේ මසුන්ගෙන් ගෙදරට අවශ්ය ප්රමාණය ගෙන, ඉතිරි ටික විකුණනවා. ඉන්පසු ගෙදර ගොස් මගේ බිරිඳ හා දරුවන් සමඟ දිවා ආහාරය ගෙන, ටිකක් නිදා ගන්නවා. ඉන්පසු සවස මගේ දරුවන් සමඟ ටිකක් සෙල්ලම්කර, හවස සමාජ ශාලාවට ගොස් මධුවිතෙන් සප්පායම් වී යාළුවොත් එක්ක ගිටාරය වයමින් විනෝද වෙනවා. ඉන්පසු රෑ බෝ වී නිවසට ගොස් හොදින් නිදා ගන්නවා" යැයි මෙම අව්යාජ ධීවරයා පැවසීය.<br />
<br />
මොහුට නොමිලයේ උපදෙස් කිහිපයක් දීමට ආශාවක් පහල වූ මහාචාර්යවරයා මෙලෙස පැවසීය.<br />
<br />
"ඔබට පුළුවන් උදෑසන සිට සවස් වන තුරු මසුන් මරන්න. එයින් ඔබට දැන් ඔබ ලබනවා මෙන් කිහිප ගුනයක අදායමක් ලබා ගත හැකියි. ඔබට එම මුදල් ඉතිරිකොට මෝටර් බෝට්ටුවක් ලබාගෙන පිරිස සමඟ වැඩියෙන් මුදල් උපයා ගත හැකියි. අවරුදු 2ක් පමණ යන විට ඔබට දෙවන මෝටර් බෝට්ටුවද මිලදී ගත හැකියි. අවරුදු හත අටක් යනවිට ඔබ විශාල ධිවර සමාගමක හිමිකරුවෙක්. ඔබට ඔබේ සමාගමේ සම්බන්ධතා ජාත්යන්තරයට ගෙන යා හැකියි. ඉන්පසු ඔබට කොටස් වෙළදපොලට ඇතුළත් වන්නට පුළුවන්. මේ වන විට ඔබ කෝටි ගණනක් වටිනා සමාගමක හිමිකරුවෙක්."<br />
<br />
"මගේ දැනුම හරි ඉහලයි. මම දුන්න ව්යාපාරික උපදෙස් වැරදිලා නැහැ" මහාචාර්යවරයා තවදුරටත් පැවසීය.<br />
<br />
ධීවරයා මෙම උපදෙස් බොහෝ සිහි බුද්ධියෙන් අසා සිටියේය. ඔහු මෙලෙස ඇසුවේය.<br />
"ඩොලර් කෝටි ගණනකින් මම මොකද කරන්නේ?"<br />
<br />
එම ප්රශ්නයට මහාචාර්යවරයා තරමක් කළබල විය. ඔහු සැලසුම ගැන සිත යොමු කලා මිසෙක, එහි අවසානය ගැන සිතුවේ නැත.<br />
<br />
ඩොලර් කෝටි ගණනක් අතේ ඇත්නම් කළහැකි දේවල් පිළිබඳව මහාචාර්යවරයා මෙලෙස පැවසීය.<br />
<br />
"ඔබට පුළුවන් ලස්සන ධිවර ගම්මානයකින් නිවසක් මිළදී ගන්න. ඔබට පුළුවන් සුඛෝපබෝගී බෝට්ටුවක් මිළදී ගෙන, උදැසනම ගොස් විනෝදයට මසුන් මරන්න. ඉන්පසු ඔබට දවල්වෙලා ඔබේ පවූලත් සමඟ දිවා ආහාර ගෙන, කදිම නින්දක් දාන්න පුළුවන්. සවස් වී ඔබේ දරුවන් සමඟ ගතකොට අවන්හලට ගොස් මධුවිතෙන් සප්පායම් වී, ඔබේ යහළුවන් සමඟ ගිටාරය වයමින් විනෝද වෙන්නත් පුළුවන්. "<br />
<br />
ධීවරයා එයටද හොඳින් සවන් දුන්නේය.<br />
<br />
"ඉතින් මම දැන් කරන්නෙත් ඕකම නේ. ඒකට ඩොලර් කෝටි ගණනක් ඕන නෑ නේ?" <br />
<br />
-- බොහෝ දෙනෙක් මුලින් සිතන්නේ ධනවත් වීම ගැන පමණි. ඒ සඳහා බොහෝ වෙහෙසෙන්නේ ධනවත් වීමෙන් පසුව ලැබෙන දේ සඳහාය. එහෙත් ඊට පෙර සිටම හිමි සිතේ සාමය ගැන නොසිතනු ඇත.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-73992330357742623972014-05-21T20:32:00.001+05:302014-05-21T20:32:38.152+05:30නුඹ හොඳ මිනිහෙක් වන දා........අහම්බෙන් අසන්නට ලැබුණ පහත ගීතය අසා බලන්න...... සුනිල් එදිරිසිංහ මහතා ගායනා කරන එම ගීතය දැන් නම් ගුවන් විදුලි නාලිකා වලින් අසන්නට නොලැබෙන තරම්.......<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=MSJ9RCOKbBw" rel="nofollow" target="_blank"><b>Sunil Edirisinghe "නිල් කටරොළු" </b></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
අවාසනාවකට දැන් පරපුරේ සිටින දරුවන්ට නම් සමනළයෙකුට හිංසා කරනවා තියා, ඇත්ත සමනළයෙක් දකින්න තරම් වත් නිදහසක් නැතුව ඇති. එසේ නොවේ නම්, තරඟකාරී ජීවිත ගෙවන ඔවුන් පරිසරය තුළ නිදහසේ පැණි උරා බොන සමනළයෙකුගේ සුන්දරත්වය විඳින්න තරම් සෞන්ධර්යාත්මක අධයාත්මයකින් සම්පුර්ණ නැතිව ඇති.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
ගීතයේ අවසාන පද කිහිපය හොඳින් අසා බලන්න.<br />
<br />
<b>"නුඹ හොඳ මිනිහෙක් වන දා..... මල් පිපියන් මගෙ සිහිනේ........"</b><br />
<br />
ඇත්තටම මගේ අම්මා තාත්තා මට පොඩි කාලෙදි කිව්වෙත් මේකම නේද?<br />
<br />
කවදාවත් මට ඉංජිනෙරුවෙක් වෙන්න , තරගයන්ගෙන් දිනන්න, ලොකු තනතුරු ගන්න කියලා නැහැ.<br />
<br />
මොන රැකියාව කරත්, හොඳ මිනිහෙක් වෙයන් කියන දේ විතරයි කිව්වෙ. ඒ නිසාමද කොහෙද, වෙනස් දැක්මත් සකස් වුනේ.....<br />
<br />
එත් ඒ අපට තිබු ළමා කාලයේ සුන්දරත්වය අද දරුවන්ගෙන් දෙමාපියෝ විසින්ම උදුරාගෙන අවසානයි.....Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-72678630029133048202014-05-20T16:03:00.000+05:302014-05-22T13:18:03.131+05:30සරළ ක්රමයකින් PCB හදමු (How to make a PCB in simple steps)මම මේ කියන්නේ මහා පරිමාණයෙන් Printed Circuit Board හදන විදියක් නම් නෙමේ... එදිනෙදා පරිපථ අත්හදා බැලීම් වලට සරළ විදියට PCB හදා ගන්න හැටියි. මෙම ක්රියාවලිය අදියරෙන් අදියරට සලකා බලමු.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
1. අවශ්ය පරිපථ සටහන ඔබට හුරුපුරුදු මෘදුකාංගයක් භාවිතයෙන් ඇඳ ගන්න. මේ සඳහා <a href="http://www.cadsoftusa.com/eagle-pcb-design-software/?language=en" rel="nofollow" target="_blank">Eagle</a> හෝ <a href="http://www.diptrace.com/diptrace-software/pcb-layout/" rel="nofollow" target="_blank">DipTrace</a> වැනි මෘදුකාංගයක් භාවිතා කළ හැකියි. පහත රූපය DipTrace භාවිතයෙන් ඇඳි එවන් සටහනක් දක්වයි. ඒ වගේම, විශේෂයෙන්ම උපකරණ වල සවි වන දිශාව ගැන සැලකිලිමත් වීම ඉතාම වැදගත්. ප්රමාණවත් පළලකින් යුතුව රේඛා (traces) ඇඳ ගැනීමද, අවශ්ය ප්රමාණ මහතකින් පවත්වා ගැනීමද ඉතාම වැදගත්. නමුත් ගොඩක් සිහින් රේඛා සහිත PCB නිපදවීමට මෙම ක්රමය සුදුසු නැත.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVFb4FCjcdevMAvuql5UmjeBX1QgtvHAI0l0F5dDNpC60OcA0rnAfc7Fgv5DDc4u3pruq5Gxmv58WLR9vAdSEeXqJngJwSrq-8Kb9FB1UYBT2efDQ0QnuSeRq-JywPBUyQbvg77-J9Xao/s1600/Untitled.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVFb4FCjcdevMAvuql5UmjeBX1QgtvHAI0l0F5dDNpC60OcA0rnAfc7Fgv5DDc4u3pruq5Gxmv58WLR9vAdSEeXqJngJwSrq-8Kb9FB1UYBT2efDQ0QnuSeRq-JywPBUyQbvg77-J9Xao/s1600/Untitled.jpg" height="262" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. මෙම පරිපථ සටහන Laser Printer ක් භාවිතයෙන් තීන්ත උරා නොගන්නා, ලිස්සන සුළු මතුපිටක් ඇති කඩදාසියක මුද්රණය කරගන්න. එලෙස මුද්රණයේදී පරිපථ සටහනේ නිවැරදි පැත්ත වනුයේ, මුද්රිත පැත්තේ දර්පණ ප්රතිබිබ්බ රුපය (mirror image) ලෙස වේ. මේ සඳහා සුදුසු කඩදාසි වර්ගය සොයා ගැනීම සඳහා මුලදී සමහර විට උත්සාහයන් කීපයක් දැරීමට සිදු විය හැකිය. (2014 සඳහා ලංකා බැංකුව විසින් නිකුත් කර ඇති දින දර්ශනය සඳහා භාවිත කඩදාසියේ අනිත් පස මම මේ සඳහා සාර්ථකව භාවිතා කලෙමි.) දැන් එම මුද්රිත කඩදාසිය අදාළ ප්රමාණයට කපාගෙන, පසෙකින් තබන්න.<br />
<br />
3. ඔබ භාවිතා කිරීමට බලාපොරොත්තු වන තබ පුවරුව අදාළ ප්රමාණයට කපාගෙන, එය හොදින් පිරිසිදු කරගන්න. මේ සඳහා "0" ප්රමාණයේ වැලි කඩදාසියකින් මැද, "වීම්" කුඩු යොදා ජලයෙන් හොදින් පිරිසිඳු කරගන්න. අදාළ තඹ පැත්ත ඉතා හොදින් පිරිසිදුවීම ඉතාම වැදගත්. දැන් එම පුවරුවේ ඇති තෙතමනය හොදින් වේලා ගන්න.<br />
<br />
4. කලින් මුද්රණය කරගන්නා ලද කඩදාසිය ගෙන, මුද්රිත පැත්ත තඹ පුවරුව මතට සිටින සේ තබා, රත් කරන ලද iron එකක් භාවිතයෙන් හොදින් iron කර ගන්න. කඩදාසියේ රැළි කිසිවක් නොසිටින සේ, පරිස්සමෙන් මෙය සිදු කළ යුතුය. එමෙන්ම, සම්පුර්ණ කඩදාසිය පුරාම ඒකාකාරව හොදින් iron කර ගැනීම ඉතා වැදගත් වේ. මෙහිදී, මුද්රණය කරන ලද තීන්ත උණු වී, තඹ තහඩුවේ ඇලීම සිදු වේ. එහෙත්, අනවශ්ය පරිදි තදින් රත් කිරීමත්, අඩුවෙන් රත් කිරීමත් නිසා, ඔබට අවශ්ය පරිදි මෙය සිදු නොවනු ඇත. දැන් එය නිමෙන තෙක් පසෙකින් තබන්න. ඇලී ඇති කඩදාසිය ඉවත් කිරීමට දැන්ම උත්සහ නොගන්න.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY76KQclfKQqGrXzzf6PAOizdHtdzUQXVGWS3-9MM4_PMQ7h_NN7r9qDvYu72QodNG_GACp6U0i27l2EIYYtMSANevKnOirWfUzmvjoGY5cJe7fkxvRgtO3Bua4hZifq1GvChNPsZj-u0/s1600/SAM_3520.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY76KQclfKQqGrXzzf6PAOizdHtdzUQXVGWS3-9MM4_PMQ7h_NN7r9qDvYu72QodNG_GACp6U0i27l2EIYYtMSANevKnOirWfUzmvjoGY5cJe7fkxvRgtO3Bua4hZifq1GvChNPsZj-u0/s1600/SAM_3520.JPG" height="250" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
5. ජල බේසමක් ගෙන, කළින් සකස් කරගත් පුවරුව එහි දමා, කඩදාසිය පෙගෙන්නට හරින්න. දැන් සෙමෙන් සෙමෙන් කඩදාසිය ඉවත් කරගන්න. ඉවසීමෙන් කටයුතු කළ යුතුය.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_f734u5PqVtYuLFClxOoYPJsSix0QfaDbT-KVNazgqKFACXWsjOOaa7cD0PltKGP7J6G_jTzMFkL9FVRAO3E1V3GOeJkBlVIq1de9sD65yt3ALXCiE-Hf9i-CWXRaumrSFWWy2wwUX-s/s1600/SAM_3521.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_f734u5PqVtYuLFClxOoYPJsSix0QfaDbT-KVNazgqKFACXWsjOOaa7cD0PltKGP7J6G_jTzMFkL9FVRAO3E1V3GOeJkBlVIq1de9sD65yt3ALXCiE-Hf9i-CWXRaumrSFWWy2wwUX-s/s1600/SAM_3521.JPG" height="215" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic3U325QESWHgQ-12N9jSYznPEdEhFbZAFLLmYUYTuaAUhsq6NEh32yxo8KOxs_Onp5xrn3opK_URFGwcYwp_xJ1Eyi9rrxvjbPmrbTYllD5AqiL0qtE2PUZuJYoqUnYlTlLxLusEpRvQ/s1600/SAM_3523.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic3U325QESWHgQ-12N9jSYznPEdEhFbZAFLLmYUYTuaAUhsq6NEh32yxo8KOxs_Onp5xrn3opK_URFGwcYwp_xJ1Eyi9rrxvjbPmrbTYllD5AqiL0qtE2PUZuJYoqUnYlTlLxLusEpRvQ/s1600/SAM_3523.JPG" height="269" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඉහත පෙන්වා ඇති පරිදි තවදුරටත් කඩදාසි කැබලි සුදු පැහැයෙන් ඉතිරිව පවතී නම්, ඒ සියල්ල ඉවසීමෙන් යුතුව ඉවත් කරගැනීම වැදගත් වේ. යම් ලෙසකින්, සුළු ප්රදේශයක traces නිවැරදිව පිහිටා නොමැති නම්, permanent marker pen 1 ගෙන කිහිප වරක් එම traces උඩ අඳින්න.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
6. FeCl3 (Ferric Chloride) ගෙන, ඒවා ප්ලාස්ටික් භාජනයකට දමා (හෝ, ජලයට Ferric Chloride කැට සෙමින් එකතු කරමින්) ද්රාවණයක් සාදා ගන්න. Ferric Chloride අත් වල හෝ ඇඳුම් වල තවරා නොගැනීමට පරෙස්සම් වන්න. දැන් සකසා ගත් පුවරුව එම සංයෝගය තුළට දමා, දෙපසට කලතමින් හොදින් නිරීක්ෂණය කරන්න. මෙහිදී Cu, FeCl3 සමග ප්රතික්රියා කර, පුවරුවේ විවුර්ත ප්රදේශයේ තඹ සියල්ල දිය වීම සිදු වේ. නමුත්, බොහෝ වෙලාවක් පුවරුව මෙම සංයෝගය මත නොතබන්න. අනවශ්ය තඹ සියල්ල දිය වුනු පසු, පුවරුව ඉවතට ගෙන හොදින් ජලයෙන් සෝදා ගන්න.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjGgE7LsElidLOcKYJiXlNwTycEYVWTzqDxNWKUCrrtI-W6q6aSpq3GfGENvF3RwnbCO-O7C9NfB5rXgBlBuhQKOLMAyBuD9WxSgph8Q0ijQuT4ORKeKfKmVKXHm-YG-JcYxqkx1T9MIY/s1600/SAM_3524.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjGgE7LsElidLOcKYJiXlNwTycEYVWTzqDxNWKUCrrtI-W6q6aSpq3GfGENvF3RwnbCO-O7C9NfB5rXgBlBuhQKOLMAyBuD9WxSgph8Q0ijQuT4ORKeKfKmVKXHm-YG-JcYxqkx1T9MIY/s1600/SAM_3524.JPG" height="272" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
7. Tinner පෙඟ වූ රෙදි කැබැල්ලකින් පුවරුව හොදින් පිස දමන්න.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnXi0yj-b6crc1-IU2P2i0NDkW64YqaK8gnlAtTxL3pOGTPBZt2Rrx72cI8YNAIy0gyB3TcnEVbVkDTdq0MzC0-zkmDgeyxRG2p1o-Z9Avzf4KPD4X-eTNERtv9Rt4ACHdzDFVz6n4KKs/s1600/SAM_3526.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnXi0yj-b6crc1-IU2P2i0NDkW64YqaK8gnlAtTxL3pOGTPBZt2Rrx72cI8YNAIy0gyB3TcnEVbVkDTdq0MzC0-zkmDgeyxRG2p1o-Z9Avzf4KPD4X-eTNERtv9Rt4ACHdzDFVz6n4KKs/s1600/SAM_3526.JPG" height="248" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඉහත රුපයේ පෙනෙන පරිදි, සමහර ස්ථාන වල traces විනාශ වී ඇති බව ඔබට පෙනෙනු ඇත. නිවැරදිව iron නොවීම මෙයට හේතුව වේ. නමුත්, පරිපථය සකස් කරන අවස්ථාවේදී පහසුවෙන්ම ඊයම් යොදා මෙය පිළිසකර කරගත හැකිය.<br />
<br />
8. දැන් 0.8mm ප්රමාණයේ ඩ්රිල් කටුවකින් කුඩා සිදුරු ද, 1mm හෝ, ඔබට අවශ්ය ප්රමාණයේ කටු යොදා, සිදුරු විද ගන්න.<br />
<br />
ඉහත ක්රමයට සාදා ගත් තවත් පරිපථ පුවරුවක් පහත දැක්වේ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnyJz35J0d9lllVlLtOCdnoAd7UAqKdrF2yFPM4QzmoFVuNjKv0qS_or39FDS5bmjR3Y3pJ6AgkTJoOrfbaUY-2y8SgikGnPJz3S7P4QHZcuOMxSWVzru2OqbvZhOAqWOM86kCAhwSN7o/s1600/WP_20140416_10_37_29_Smart.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnyJz35J0d9lllVlLtOCdnoAd7UAqKdrF2yFPM4QzmoFVuNjKv0qS_or39FDS5bmjR3Y3pJ6AgkTJoOrfbaUY-2y8SgikGnPJz3S7P4QHZcuOMxSWVzru2OqbvZhOAqWOM86kCAhwSN7o/s1600/WP_20140416_10_37_29_Smart.jpg" height="180" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg98VT0FqZtpKECTctOXbRw8tklgQBxnKUxCMbCOgMu2X7zqoRYCaulovFeGvBqBFVuG6xBosfQcYzLpuW6YCZryZ8pfHFW8rdvU0ehGLUCMe3PfpfGEF5CGiRVCfd58_x_s-bLD5gHcHs/s1600/WP_20140416_10_37_45_Smart.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg98VT0FqZtpKECTctOXbRw8tklgQBxnKUxCMbCOgMu2X7zqoRYCaulovFeGvBqBFVuG6xBosfQcYzLpuW6YCZryZ8pfHFW8rdvU0ehGLUCMe3PfpfGEF5CGiRVCfd58_x_s-bLD5gHcHs/s1600/WP_20140416_10_37_45_Smart.jpg" height="180" width="320" /></a></div>
<br />
ඔබට මෙවැන්නක් අවශ්ය වූ විට, මෙය අත්හදා බලන්න. උපකරණ සවි කිරීමට පෙර විනිවිද පෙනෙන වාර්නිෂ් තුනී තට්ටුවක් ආලේප කිරීමෙන් තඹ පටි ඔක්සිකරණය වීමෙන් අව පැහැ ගැන්වීම වලකා ගත හැක. අධිසැර විදුලි (High Voltage) පරිපථ පුවරුවක් නම්, උපකරණ පාස්සා ගැනීමෙන් පසු ෂෙලැක් අලේප කිරීමෙන් පුලිඟු (sparks) ඇතිවීම වලකා ගත හැක.<br />
<br />
විශේෂ ස්තුතිය - යන්ත්රික අධිකාරී කසුන් මහතා. (මා. ස. අ.)</div>
Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-14363210521875481942014-04-19T06:05:00.001+05:302014-04-19T06:22:54.852+05:30අරුණළු පැතිරෙන හිමිදිරි යාමේ......එක සැරේටම හිතට දැනෙන්නේ නැති උනත්, කල්පනා කරනකොට මතුපිටින් ඇති අරුතට වඩා ගැබුරු අරුතක් ඇති මේ ගීතය අසා බලන්න.<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=dF7Wp80MnUU" rel="nofollow" target="_blank">අරුණළු පැතිරෙන හිමිදිරි යාමේ, සිතුවිලි පව්වේ පෙරදිග අහසේ, හිමියනි මම බුදුරැස් දැක ගත්තෙමි.....</a><br />
<br />
හිමිදිරි යාමේ සිත නැමැති පව්වේ පෙරදිග, බුදුරැස් දැක ගත්තෙමි. සමාධිමත් වූ සිතක ප්රභාශ්වර සමාධි ආලෝකය තුලින් බුදු රුව දැක ගත්තෙමි..... සිතේ සමාධිය දියුණු වන විට කෙළෙස් තුනී වීම සමග මෙතෙක් කල් අදුරුව පැවැති සිත නමැති අහස, අරුණළු සමග ආලෝකමත් වන පෙරදිග අහස මෙන් ආලෝකමත් වීම, භාවනාව තුළින් සමාධිය දියුණු කරගත්ත කෙනෙකුට සිදුවෙන දෙයක්.<br />
<br />
"කළුවර ගොණුකොට ගිමන් දවන මග ගමන් කළෙමි දුර සසර පුරා..." අප්රමාණ සද්ධාව තුළින්, බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ධර්මය ගැන සියළු සැක සංකා දුරු වන මොහොත (සෝවාන් අවස්ථාව) එළබෙන විට, සංසාර ගමන මොන තරම් දුක් සහිතද කියන අවබෝධය ලැබේවි. අවිද්යාව නිසා, මෙතුවක් කාලයක් පස්කම් සැප එක්තැන් කරගෙන දුර සංසාරය පුරා ගමන් කළ බව වැටහේවි...<br />
<br />
"මහ කරුණාවේ සිලිල ගලා එන බුදු හිමියනි ඔබේ මෙත් දහරේ, නැහැවෙමි සසරෙහි කෙළෙස් මුදා හැර...." අවම වශයෙන් ධ්යාන දක්වා වත් සිත දියුණු කළ අයෙක්, මේ ලෝකයේ ඇති සියලු සැප අභිබවා යන ධ්යාන සුඛය වර්ණනා කරාවි. බුධ්ධානුස්සතිය දියුණු කළ කෙනෙක් නම්, ජීවිතය ගැන ආශාව පවා අත්හැර, බුද්ධ මයිත්රීය තුළ නැහැවෙමින් සිටීවි.......<br />
<br />
වැරදි අඩුපාඩු ඇත්නම් සමාවෙන්න. මගේ සිතට දැනුන හැගීමක් මෙලස අකුරු කලේ..... <br />
<br />
තවත් සිතා බලන්න. අත්දකින්න උත්සාහවත් වෙන්න....Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-41189033315657765122014-03-20T15:56:00.000+05:302014-03-20T15:56:15.793+05:30සිතන්නට යමක්.....<span><span class="text_exposed_show">දිවයින පත්තරේ ඉන්ද්රජිත් සුබසිංහ මහතා විසින් පළ කරන ලිපියකින් උපුටා ගත්ත මේ කොටස එක වරක් නොව, දහස් වරක් උවද කියවා තේරුම් ගැනීම යහපත් වේවි. </span></span><span><span class="text_exposed_show"> </span></span><br />
<br />
<span><span class="text_exposed_show">:: අද නැකත් දවසක්. ඒ කියන්නේ සුබ
දවසක්. භික්ෂුව උදෑසන පිණ්ඩපාතය වඩිනකොට, මෝටර් රථයක් වේගය බාලකොට
භික්ෂුව අසලින් ගමන් කළා. භික්ෂුව එදෙස බලනකොට එය මංගල රථයක්. මලින්
සරසලා. එහි මනමාල මහත්තයෙක් සිටියා. නැකත් බලලා, ඒ කියන්නේ සුබ දවසක්
බලලා 'දුකක්' කැන්දාගෙන ගෙදරට එන්නයි මේ යන්නේ. භික්ෂුව එය දුකක් හැටියට
දැක්කත් එම මනමාල මහත්තයා අද දවස දකින්නේ ජීවිතයේ ලස්සනම, වැදගත්ම දිනය
හැටියටයි. </span></span><br />
<span><span class="text_exposed_show">මේ සටහන් තබන භික්ෂුවගේ ජීවිතයේ
සෑම මොහොතක්ම සුබ මොහොතක්, සෑම දවසක්ම සුබ දවසක්. කේන්දර නැකත් බලලා
හෙම නොවෙයි. ඒවා අතහැරලා සැබෑම තෙරුවන් සරණේ සිත පිහිටවපු නිසා.<br /> <br />
ජීවිතය ඉදිරියට කුමන කාරණයක් පැමිණියද එය භික්ෂුව දකින්නේ සංස්කාරයන්ගේ
ඵලයක් වශයෙන්මයි. ඒ කියන්නේ මා විසින්ම, හේතුඵල ධර්මයන්ට අනුව සිදුකොටගත්
කුසල් සහ අකුසල්වල ඵලයන් හැටියටයි. මෙතැන රාහු හෝ සෙනසුරු නැහැ. අපේ
අකුසල්වල බලවත්භාවය නිසාම, තෙරුවන් සරණින් බැහැරට ගිය නිසාම, රාහු සෙනසුරු
කේතු බලෙන්ම අපි අපේ හිස මතට දාගන්නවා. දැන් ඉතින් ජීවිතයම අපළයක්,
හූනියමක්, එහෙම නැතිනම් කොඩිවිනයක්. තෙරුවන් සරණ අහිමිකරගත් තැනදී
ජීවිතයම ප්රශ්න ගොඩක් තමයි. <br /> <br /> තමන්ට තිබෙන ප්රශ්න ගොඩ මදිවට, තව
ප්රශ්න ගොඩක් කරගහගන්න ගිය මනමාල මහත්තයාව භික්ෂුවට මතකයට නැගෙනකොට
අතීතයේ සිදුවූ සිද්ධියක් මතකයට පැමිණියා. එදා භික්ෂුව ගිහියෙක්. වයස
අවුරුදු 30ක් පමණ ඇති. එදා මම සතිඅන්ත පුවත්පතක මංගල දැන්වීමක් පළකළා.
විවාහයක් සඳහා. එම දැන්වීමේ එකතැනක මෙහෙම සඳහන් කළා. 'නිහඬ විවාහයකට, ආගම
දහමට කැමැති යුවතියක් සොයයි' කියලා. සති දෙකක් පමණ යනකොට විශාල පිළිතුරු
ලිපි ගණනක් ලැබුණා. ඉන් තෝරාගත් ලිsපි කිහිපයකින් එකකට පිළිතුරු යෑව්වා.
මා එහි සඳහන් කළේ, කිසිම විවාහ උත්සවයක් ගන්නේ නැහැ. විවාහය ලියාපදිංචි
කරලා අපි අනුරාධපුරයට හෝ කතරගමට ගිහිල්ලා ආගමික කටයුතු කරලා ජීවිතය පටන්ගමු
කියලා. ලිපිය අදාළ තැනැත්තියට යවලා සතියකට විතර පස්සේ මට පිළිතුරු
ලිපියක් ලැබුණා ඇයගෙන්. එය දීර්ඝ ලිපියක්. එහි මුලින්ම මෙහෙම සඳහන් කර
තිබුණා. 'ඔබ මහා චපල පිරිමියෙක්. ඔබ තරුණියකගේ බලාපොරොත්තු හඳුනන්නේ නැහැ.
ගැහැණු දරුවෙක් වැඩිවියට පත්වුණ දවසේ ඇය බලාපොරොත්තුවක් ඇතිකරගන්නවා. ඒ
තමයි ඇයගේ උතුම්ම බලාපොරොත්තුව. ජීවිතයේ එකම සිහිනය. ඒ සිහිනය තමයි,
කවදාහරි දවසක නෑදෑයෝ වටකරගෙන මඟුල් සාරි ඇඳලා, පෝරුවට නැගලා, මුදු
මාරුකරලා..... මේ සුන්දර සිහිනය හැමදාකම දරාගෙනයි තරුණියක් ජීවත්වෙන්නේ.
තරුණියකගේ එම සිහිනය නොහඳුනන මනුෂ්යයෙක් ඔබ. ඔබ උත්සහගත්තේ තරුණියකගේ එම
සිහිනය මරාදමන්නයි. ඔබගෙන් මෙයට පිළිතුරු ලිපියක්වත් බලාපොරොත්තු නොවන්නේ
යෑයි ඇය සඳහන් කර තිබුණා. මේ ලිපිය කියවලා අහවරවෙන විට මාව තුෂ්ණිම්භූත
වුණා. ඇත්තටම මම තේරුම්ගත්තා තරුණියකගේ විවාහ උත්සවයක් නමැති ඒ සුන්දර
සිහිනය බිඳදමන්නයි මම උත්සහ ගත්තේ කියලා. ඇයත් මමත් අතර අහසයි පොළොවයි වගේ
පරතරයක් ඇති බවයි මම දැක්කේ. අහසයි පොළොවයි කවදාකවත් එකතුවෙන්නේ නැහැ. ඒ
නිසාමයි ඇය පිළිතුරු ලිපියක්වත් එවන්න එපාය කියලා සටහන් කර තිබුණේ. මේ
ලිපිය කියවලා කරුණු නුවණින් මෙනෙහි කරනකොට අවංකවම මට සතුටක් ඇතිවුණා. ලෝකය
සිතනවාට වඩා මම මොනතරම් දුරස්වද සිතන්නේ කියලා. ලෝකයාට වඩා දුරස් ආකාරයට
හිතන්න මා තුළ තිබුණා වූ දක්ෂභාවය නිසාමයි මේ මොහොතේ මා ලෝකයාගෙන්
ගොඩාක් දුරස් තැනක ජීවත්වන්නේ. නමුත් මට හොඳටම විශ්වාසයි මේ මොහොතේ ඇය
ජීවත්ව සිටිනවා නම් දරුවන් කිහිපදෙනෙකුගේ මවක් හැටියට මහා දුක්
කන්දරාවක් දරාගෙන ජීවත්වෙනවා ඇතිය කියලා. එදා ඒ මුල් ලිපියෙන් සිදුවූ
හමුවීම, වෙන්වීමක් බවට පත්වූයේ රාහු නිසා හෝ සෙනසුරු කේතු නිසා නොව,
සංස්කාර ධර්මයන් නිසාමයි. මගේ තිබුණු කුසල් විසින් ඒ අකුසල් වළක්වා
දැම්මා. මට මේ මොහොතේ ඉන්න තැනට එන්න බුදුරජාණන් වහන්සේ කෙරෙහි මා තුළ තිබූ
ශ්රද්ධාවමයි එදා මාව මේ අනතුරුවලින් බේරුවේ. මගේ අතීත ජීවිතයේ මෙවැනි
අනතුරු කිහිපයකින්ම බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සරණ විසින් මාව බේරාගෙන තිබෙනවා.
මේ ඉන්න තැනට එන්න.... ඒ කියන්නේ මේ සියල්ල අහම්බයක් නොවේ. සංස්කාරයන්ගේ
ප්රතිඵලයන්මයි.<br /> <br /> මේ වෙලාවේ මට නැවතත් මතකයට එනවා අද හිමිදිරියේ
පිණ්ඩපාතය වඩිනකොට මංගල රථයේ ගමන් කළ මනමාල මහත්තයාව. 'අනේ මනමාල මහත්තයෝ,
ඔබට ලැබුණ මනමාලියත් ඉහත ආකාරයෙන්ම උපාදානය බලවත් මනමාලියක් වුණෝතින්
ඔබටත් දෙවියන්ගේම පිහිටයි'<br /> <br /> මෙතැනදී 'දෙවියන්ගේම පිහිටය' කියලා
කීවේ පුතේ කවදානම් ඔබට ගැලවෙන්න පුළුවන්ද කියන කාරණයයි. ගිහි පිංවතුන්ලා
මිත්යදෘශ්ඨික සම්මුතීන්ගෙන් බැහැරවෙලා තෙරුවන් කෙරෙහි ශ්රද්ධාවෙන් ජීවිතය
පටන්ගතහොත් එම ජීවිත මොනතරම් නම් ශක්තිමත් සැනසිලිදායක තැනකට රැගෙන යන්න
පුළුවන්ද. බලාපොරොත්තු කන්දක් ගොඩගසාගෙන එම බලාපොරොත්තු කන්දටම යටවී මෙලෝ
සිහියක් නැතිව ජීවත්වෙන මිනිස්සුන්ට මඟ නොමඟ කියාදෙන උතුම් ධර්මයක
හිමිකාරීත්වයට පිංවත් ඔබ සුදුසුයි. කළ්යාණ මිත්ර ඇසුරම සොයන්න. සද්ධර්ම
ශ්රවණය සිදුකරන්න. ඇසෙන්නා වූ ධර්මය නුවණින් මෙනෙහි කරන්න. එය ඔබේ ගමනක
ආරම්භය වනු ඇත :::</span></span><br />
<br />
<span><span class="text_exposed_show">- Sunday Diwaina (Maha Rahathun Wadi Maga Osse) </span></span>Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-68281613022407089402014-02-18T16:32:00.001+05:302014-02-18T16:33:36.679+05:30හිතට දැනුන කථාවක්....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCHPSXzNnbEczSJEiTLvxxYM4kaQD2POZeCuKrXewA9XdmVhN4V1QU9G5ZW_aKwsEvUXNKmMiLnlgNTugfGvyJ3s6g4-zq2sZmQPRvIRxLXzev_FXwISQEUNzBg78VMS32Qik0VScsHfM/s1600/12131.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCHPSXzNnbEczSJEiTLvxxYM4kaQD2POZeCuKrXewA9XdmVhN4V1QU9G5ZW_aKwsEvUXNKmMiLnlgNTugfGvyJ3s6g4-zq2sZmQPRvIRxLXzev_FXwISQEUNzBg78VMS32Qik0VScsHfM/s1600/12131.jpg" height="320" width="93" /></a></div>
<span id="goog_941938524"></span><span id="goog_941938525"></span>මේක උපුටා ගත්තේ <a href="http://facebookmaxxa.blogspot.com/2014/02/adsbygoogle-window_18.html" target="_blank">මෙතනින්.</a><br />
<br />
මේ වගේ ආඩම්බරකාර අය අද කොච්චර නම් ඉන්නවද? තමන්ගේ අම්මා තාත්තා කොහොම අය උනත්, කොච්චර දුප්පත් උනත්, තමන් මේ ලෝකෙ අද ඉන්න තැනක ඉන්නේ එයාල නිසයි.......Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-30958354622507614262014-02-17T19:49:00.000+05:302014-02-17T19:49:59.539+05:30සුනඛ යාළුවා.....<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd6t62fxkRSM87E_UZaXN5OnqPXEWSuThYH1aHGrp9lt2mx-fbldtQtR6j7_jpP231DfXNwytJA3NWbdnQZuopyDBcqmz5zCUnPx8PSbznXFfR0KE1dK4cmCCxfsR_HaN__TaJyh1obyU/s1600/SAM_3514.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd6t62fxkRSM87E_UZaXN5OnqPXEWSuThYH1aHGrp9lt2mx-fbldtQtR6j7_jpP231DfXNwytJA3NWbdnQZuopyDBcqmz5zCUnPx8PSbznXFfR0KE1dK4cmCCxfsR_HaN__TaJyh1obyU/s1600/SAM_3514.JPG" height="320" width="296" /></a></div>
<br />
අපේ quarters වල ඉන්නවා පොඩි බලු පැටියෙක්. බලු පැටියෙක් කිව්වට ස්ත්රී ජාතියේ කෙනෙක්. උඩින් තියෙන රූප රාමුවේ ඉන්නේ එයා තමයි. තවම වැඩි වයසක් නැ. මාස 5 ක් විතර ඇති. මේ යාළුවා විශේෂ කෙනෙක් කියල හිතෙනවද? <br />
<br />
මේ කෙනාට තියෙන්නේ නිමා නොවන බඩගින්නක්. කෙටියෙන්ම කිව්වොත්, බඩජහරියෙක්. අසීමිත විදියට දෙන ඕන තරමක් මෙයා කාවි. ඒ වගේම පුදුම කලබලේකින් මෙයා කෑම කන්නෙත්. නිමා නොවන කුසගින්නකින් මේ යාළුවා පීඩා විදින්නෙ. ඒක මෙයාගේ හැසිරීම ටිකක් නිරීක්ෂණය කළාම මට තේරුණා.....<br />
<br />
ටිකක් හොදින් බලන්න. දිග කන්, සිහින් මුහුණ, කුඩා කට, අසීමිත බඩගින්න.......<br />
<br />
අතීතයේ කිසිම දානයක් නොදී සිටි උඩගු මනුෂයෙකුගේ ඉන්පසු කල්ප ගණනක පෙරේත ජීවිතය අවසානයේ නැවත තිරිසන් ආත්මයක් ලෙස පුනරාගමනය ඔබට පෙනේද? <br />
<br />
මම අහලා තියෙන බණ කතාවක් මට මතක් උනා. සංසාරයේ කර්මයේ විපාක කියැවෙන මේ පොඩි කථාව කියලා දුන්නේ දරනාගම කුසලධම්ම නා හිමි විසින් The Buddhist නාලිකාවෙනුයි..<br />
<br />
"ඔන්න අතීතයේ එක්තරා ස්වාමි පුත්රයෙක් තමන්ගේ සුනඛයා සමග ජීවත් වෙනවා. හැබැයි මේ ස්වාමි පුත්රයා තමන්ගේ සුනඛයාට බොහොම දරුණු විදියට තමයි සලකන්නේ. <br />
<br />
ඉතින් මේ බව රටේ රජතුමාට දැනගන්නට ලැබුනා මොහු සත්ත්ව හිංසනයේ යෙදෙන බව. ඉතින් රජතුමා මේ පුද්ගලයා සහ සුනඛයා කැදෙව්වා. රජතුමාට තේරුණා කතාව ඇත්තක් බව. ඉතින් රජතුමා සුනඛයාගෙන් ඇහුවා මේ වරදට තමාගේ ස්වාමියාට දිය යුතු දඩුවම ගැන. සුනඛයා මෙහෙම කිව්වා.<br />
<br />
' රජතුමනි මගේ ස්වාමියට පෝසත් වීමේ දඩුවම දෙන්න.'<br />
<br />
රජතුමාට මේක ප්රෙහෙලිකාවක්. ඇයි පෝසත් වීම කියන්නේ දඩුවමක් නෙමේනේ. ඒ සැරේ සුනඛයා මෙහෙම කිව්වා.<br />
<br />
'රජතුමනි, ගිය ආත්මයේ මම පෝසත් මනුෂයෙක්. ඒත් මම කිසිම දානයක් දීල නැහැ. ඒ නිසා මට මේ ආත්මයේ කෑම ලැබෙන්නේ අඩුවෙන්. මම ධනය නිසා උඩගුව ජීවත් වුනා. ඒකේ විපාක විදිහට මට මේ ආත්මය සුනඛයෙක් වෙන්න සිදු වුනා. දැන් අප්රමාන දුක් විදිනවා. ඉතින් මගේ ස්වාමියාටත් දිය හැකි දරුණුම දඩුවම පෝසත් වීමේ දඩුවමයි......' "<br />
<br />
අනවබෝධය නිසා, ධනයට, බලයට, උගත්කමට, රැවටිලා අද කී දෙනෙක් සුනඛ ආත්මයට කර්ම රැස් කරනවද?Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-50707313323599054562014-02-17T18:01:00.001+05:302014-02-17T19:48:34.222+05:304 channel Knight rider circuit with high power outputs (12V 10A)<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj8UF1OFu1_bLVaoSwuRbSL7RfUahgJmREqRmZFmnI8TCmmNv4YRGARMdF5hfdPXeebuysS5bFHz7uojTg0zSucsGfx7atyZlNNRRJrGFD455mJDGlms94GoD4NBSWIlFu0HL6LrSezLc/s1600/SAM_3518.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj8UF1OFu1_bLVaoSwuRbSL7RfUahgJmREqRmZFmnI8TCmmNv4YRGARMdF5hfdPXeebuysS5bFHz7uojTg0zSucsGfx7atyZlNNRRJrGFD455mJDGlms94GoD4NBSWIlFu0HL6LrSezLc/s1600/SAM_3518.JPG" height="240" width="320" /></a></span></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">I never thought to make old, well known knight rider circuit with <a href="https://www.fairchildsemi.com/ds/LM/LM555.pdf" rel="nofollow" target="_blank">555</a> and <a href="http://www.ti.com/lit/ds/symlink/cd4017b.pdf" rel="nofollow" target="_blank">4017</a> ICs in this age, but some students from Medical Faculty of University of Sri Jayawardhanapura asked to make it again....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">They need simple LED running circuit to animate their something for the exhibition, and I proposed simple kinght rider LED runner to achieve the task. But, their design has fairly large number of LEDs and hence the output current capacity per channel must be large.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">In the design time, I have no idea about the number of LEDs to be connected per channnel. So, I decided to make the circuit with high power outputs, make it enable for at least 10A load from each channel.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">As traditional practice, I thought to setup with some BJT for output stage, but then I need to setup output current buffer amplifiers for 4017. Next option is to setup with power darlington transistors. But, one such high power darlington transistor is costs more than 100 rupees......</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">It is very simple idea to use MOSFETs for the output stage to do this. Here, I selected cheap <a href="http://www.irf.com/product-info/datasheets/data/irfz44n.pdf" rel="nofollow" target="_blank">IRFZ44N</a>, which can handle fairly large load current with extremely low ON resistance. One FET costs less than Rs. 50 and have extreme boost on output current. Because MOSFETs are voltage operated devices. Any MOSFET with low ON resistance, will work for this design.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">I checked this circuit with 12V 8A load per channel without having heat sinks for MOSFETs..But, it is not recommended to use this circuit with low supply voltages below 9V, because, it might be having problems to keep required gate voltage across the MOSFET to keep it fully ON.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">I used vero board to make the circuit, but special care must be pay for the ground connection of the MOSFETs. They operate with high currents and have a chance to burn vero board traces or, they might get heat up. Apply a layer of lead alone the trace to make it thicker, will solve the problem.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Since, SMPS modules are so popular, I advised them to use 12V 10A Switch Mode Power Supply with this, to power up the LED system. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><a href="https://drive.google.com/file/d/0Bxrne3kTn2G5Q055OWZBQUdHZEk/edit?usp=sharing" target="_blank">Here</a> is the circuit diagram of the knight rider circuit. It can be extend up to 10 channels, by following the same design, without any problem.</span></div>
Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-7897365326188924192014-02-11T20:44:00.001+05:302014-02-11T20:52:21.241+05:30ලකුණු වැටීම සහ ලකුණු දා ගැනීම.....මේ දෙකම එකක් ද? නැත්නම් දෙකක් ද? මට නම් හිතෙන්නේ වෙනම කාරනා 2ක් විදියටයි. මට මේක හදිස්සියේම මතක් උනේ හිතට දැනෙන සිදුවීමක් නිසයි. එත් ඒවා අමතක කරමුකෝ......<br />
<br />
ඒත් හැමවෙලේම තරගය තියෙන්නේ ලකුණු වැටෙන අය අතරේ නෙමේ.... ලකුණු දා ගන්න මහන්සිවෙන අය අතරෙයි.... මට තේරෙන විදියට හේතුව තමයි, ලකුණු දා ගන්න මහන්සි වෙන අය ඇතුලතින් හිස්. ඉතින් එයාලා දන්නවා, කවදාවත් තමන්ට ලකුණු වැටෙන්නේ නැහැ, අනුන්ගේ ලකුණක් දා ගන්නවා ඇරෙන්න කියලා.<br />
<br />
ලකුණු වැටෙන අය කවදාවත් වැටෙන ලකුණ ගැන හිතන්නේ නැහැ. තමන්ගේ ලකුණත්, අර හිස් මිනිසුන්ට දීලා නිකන් ඉන්නවා හැරෙන්න.....<br />
<br />
මගේ ජීවිතේදී මට තවත් දෙයක් දකින්න ලැබෙනවා. මම අර මුලින්ම කිව්ව ලකුණු දා ගන්න මහන්සිවෙන අසරණයෝ ගැන. ඒක මම සෙන් උපමා කතාවකින්ම කිව්වොතින් පැහැදිලි වේවි. අපි මෙහෙම ඒ කතාව කියමුකෝ......<br />
<br />
ඔන්න දවසක් සෙන් හාමුදුරුවෝ මුණ ගැසෙන්න එනවා සමාජයේ පිළිගත් උගත් මහත්මයෙක්. ගොඩක් අය උගත්කමත් එක්ක බුද්ධිමත් කම පටලවා ගන්නවා නේ. මෙයත් එහෙම කෙනෙක්. ඉතින් අර මහත්මයා ඇවිත් සෙන් හාමුදුරුවෝ එක්ක ධර්මය ගැන වාද කරලු. ඊට පස්සේ, සෙන් හාමුදුරුවන්ගෙන් භාවනා කරන්න ඕන කියල උපදෙස් ඉල්ලුවලු. <br />
<br />
සෙන් හාමුදුරුවෝ ගෙන්න ගත්තලු කෝපි පොච්චියකුයි පිර්සි කොප්පයෙකුයි. <br />
<br />
"මහත්තයෝ අපි කෝපි ටිකක් බොන ගමන්ම මේ ගැන කථා කරමු" කිව්වලු. එහෙම කියලා අර මනුස්සයාගේ කෝප්පය පිරිලා ඉතිරෙනකන්ම කොපි වත් කරනවලු. දැන් කෝප්පය පිරිලා බිම දිගේත් ගලනවා. එත් හාමුදුරුවෝ තවත් කොපි වත් කරනවා.. ඉතින් අර උගත් මනුස්සයට මේක බලාගෙන ඉන්න බැරිම තැන මෙහෙම කිව්වා.....<br />
<br />
"හාමුදුරුවනේ දැන් කෝප්පය පිරිලා ඉතිරිලා බිමත් කෝපි ගලනවා නේ?"<br />
<br />
"ඔව්. ඔබේ හිසත් මේ පිරුණු කෝප්පය වාගේ..... කළු පාට කුණු වලින් පිරිලා. මම තවත් ධර්මය කියන්න ගියොත් මේ උණා වගේම පිරිලා ඉතිරිලා යාවි. කරුණාකර ඔබේ හිස නමැති කෝප්පය හිස් කර පැමිණෙන්න. එවිට මට අලුත් දෙයකින් එය පුරවා දිය හැකියි."<br />
<br />
දැන් සිද්දීන් ගලපලා හිතල බලන්න.......... මම ම කියන එක හරි නැහැ නේ.... ... .... <br />
<br />Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-61656828916643832032014-02-10T13:56:00.000+05:302014-02-19T06:09:14.085+05:30Mini Project for Control System Design<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ziq8epy3rfcX00sEfYy2If4uo9ykopwyV_KiDmW49TVBUwXqfzTIr675tZdbm1X1MhhtveOA0fg4hzK1ByLqLamc4SBUXGGccicPdO4V9oTCuwroVZBCjF4ZQevhtk25MBAoZWQH2n0/s1600/SAM_3501.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ziq8epy3rfcX00sEfYy2If4uo9ykopwyV_KiDmW49TVBUwXqfzTIr675tZdbm1X1MhhtveOA0fg4hzK1ByLqLamc4SBUXGGccicPdO4V9oTCuwroVZBCjF4ZQevhtk25MBAoZWQH2n0/s1600/SAM_3501.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">This is mini project, suitable for biginners to study the basis of digital PID control. This design includes,</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>Reference speed (desired speed) is input to the system as a variable control. In this design, it is possible to change the set point from 2500 rpm to 4530 rpm.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b> A dc motor maintains the desired speed and the running speed is display in a four digits seven segment cell.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>System can display internal operating parameters through seven segment cell by pressing external button, makes it easier to understand the behavior, both design wise and operational and debugging wise. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>There is an incremental encoder to measure the actual speed of the motor & it will be feedback to the control system to maintain the reference speed. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>There is a current sensor feedback from motor driver to improve the safety of the system. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>System has facility to change the internal parameters in PID controller in the control unit. This can be achieved using external press button switches.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>Rotational direction change via external key press. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>Factory reset function. It is useful to reset all control parameters to default values. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>Soft start function reduces over shoot when the system starts from the rest state. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>Error indication via LED and seven segment display. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>></b>In Circuit Serial Programming (ICSP) is possible via the ICSP header located in the circuit. </span></div>
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Documentation can be found <b><a href="https://drive.google.com/file/d/0Bxrne3kTn2G5RGZMTjkyVW41V2s/edit?usp=sharing" rel="nofollow" target="_blank">here</a> </b></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Circuit Diagram is <b><a href="https://drive.google.com/file/d/0Bxrne3kTn2G5RDZFRjhXY2xRSTQ/edit?usp=sharing" rel="nofollow" target="_blank">here</a></b></span> <br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Full Project Code base is <b><a href="https://drive.google.com/file/d/0Bxrne3kTn2G5ZngzSWFvWXRaRWM/edit?usp=sharing" rel="nofollow" target="_blank">here</a></b></span><br />
<br />
<br />Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6182541806575432863.post-42762271397703209042014-02-07T20:02:00.000+05:302014-02-17T16:46:40.828+05:30ගොඩක් කණගාටු සිදුවීමක්..<div style="text-align: center;">
::::::::::::::::::::: A News :::::::::::::::::::::::::::::::::::: </div>
<br />
ෆේස්බුක් සමාජගත වෙබ් අඩවියේ තමා නිල ඇදුමින් සැරසී සිටින ඡායාරූප කිහිපයක් පළ කර තිබේ යැයි විදුහල්පතිවරයෙකු විසින් දොස් පැවරීම හේතුවෙන් සිත් තැවුලට පත්15 හැවිරිදි ශිෂ්යාවක් සිය දිවි හානි කර ගැනීම පිළිබඳ සිදිධියක් පසුගියදා වාර්තා වුනි.
මෙලෙස ජිවිතක්ෂයට පත්ව ඇත්තේ කුරුණැගල තෝරයාය ප්රදේශයේ පදිංචි,කුරුණෑගල ජනප්රිය පාසලක 11වැනි ශ්රේණියේ ඉගෙනුම ලබමින් සිටි පී.බී.වෙනුෂා ඉමන්දි බණ්ඩාර නැමැති ශිෂ්යාවයි.
ඉකුත් 03 වැනි දින විද්යාලීය කාර්යාලයට ගෙන් වූ මේ ශිෂ්යාව,ඇය විසින් පවත්වා ගෙන යනු ලැබූ බව කියන ෆේස්බුක් ගිණුම් 02ක ඇය පාසල් නිල ඇදුමින් සැරසී සිටින හා විද්යාලීය නිල ලාංඡනය සම්බන්ධ පින්තූර කිහිපයක් පළ කරා යැයි විදුහල්පතිතුමා විසින් දැඩි ලෙස දොස් පැවරීම හේතුවෙන් සිත් තැවුලට පත් ව මෙලෙස සිය දිවි හානි කර ගෙන තිබේ.
ඇය දිවි නසා ගැනීමට පෙර සිය පියා වෙත ලියන ලද පිටු 03ක එම ලිපිය මෙසේය.<br />
<br />
2014 -02-05
අප්පච්චී වෙත..
මට සමාවෙන්න මම මේ වගේ තීරණයක් ගත්තට මං වරදක් නොකර මට බෑ මගේ අප්පච්චිව ප්රින්සිපල් ගවට ගෙනියන්න. එතන මං වරදක් කලානම් කලේ 7 වසරෙදි 4to ගහපු එක.මං කල ඒ වරද විතරක් මං පිළිගන්නවා. 4to එක f b දාපු කෙනයි ඒ 4to එක දීපු කෙනයි බේරිරා ඇයි මට විතරක් ඇඟිල්ල දික්කරන්නේ.අද මං මගේ අහින්සක අප්පච්චී ස්කෝලෙට ගෙනිච්ච නම් සර්ගෙ පද කොච්චර අහන්න ඕනද මගෙඅප්පච්චී එහෙම දේවල් අහන්න ඕන නෑ.කොච්චර ප්රශ්න ගොඩක් අප්පච්චි ඔළුවෙ තියන් ඉන්නවද කියලා මේ ගෙදර කාටවත් තේරෙන්නෙ නෑ. ඒ අස්සේ කොහෙවත් යන එකකට මගෙ අප්පච්චි බාල්දු කරන්න මට කොහොමවත් ඕන කමක් නෑ.මේ ඔක්කොටම හේතුව අපේ ප්රින්සිපල් කිසිමදෙයක් දන්නෙ නැතුව මට විතරක් ඇඟිල්ල දික් කරන්නෙ ඇයි කියලා මට තේරෙන්නෙ නෑ.එක පාරක් ළමයි 5000ක් මැද්දේ රැස්වීමේ උඩට ගත්තා කොල්ලෙක් එක්ක film එකක් බැලුව කියල.ඒක දන්නවා මගේ නංගි, අක්කි මං තනියමද ගියේ කියලා.මෙච්චර අසාධාරණ කම් වෙද්දී මං ගොඩක් ඉවසුවා.තවත් බෑ බණ්ඩාර සර් පංති භාර ගන්නවා කියල දැනගත්ත දවසෙ හැම වැඩක්ම නවත්තලා සර් වෙනුවෙන් හිටියා.එහෙම කරපු මට බොරු චෝදනාවක් දැම්මා.මේ ස්කෝලෙ වෙනුවෙන් කැපවීම් කරන එක තමා ලොකුම වරද.ස්කෝලෙ මොකක්හරි තරඟයක්,උත්සවයකට මම නැටුවෙ නැත්නම් තමා පුදුමෙ.ජයසුන්දර මිස් රංජනී මිස් ඒවා දන්නවා.මට තවත් බෑ මගෙ බණ්ඩාර සර්ටයි මගෙ අප්පච්චිටයි දුකක් දෙන්න. මං අද කරගන්න දෙයින් මම හිතනවා තවත් ළමයින්ට මේ වගේ පහත් වැඩක් වෙන්නෙ නැති වෙයි කියලා.
සමහර සර්ලා ප්රශ්නයක් උනාම මගෙ පවුල ඇදල ගන්නවා මං මේ කියන්නේ කා ගැනද කියලා මගෙ අප්පච්චි දන්නවා.මට තවත් ජීවත් වෙලා ඉඳලා ඔය ස්කෝලෙ වේස පද අහඅහ O/L කවදාවත් කරන්න බෑ.අහින්සක ලමයි පුංචි වරදක් කළාම එයාලට ‘‘වේසි’’ කියලා කතා කරන එක නවත්තන්න.ළමයින් වරදක් කියද්දී කවුද හරි වැරදි කියලා හොයලා බලන්න කියලා .ඔය ස්කෝලෙ වැරදි කරන්නෙ මමයි නංගියි විතරක් නෙවේ.50% ක්ම යාළු වෙලා ඉන්නෙ.ඒවා සර් දන්නෙ නෑ අපි කියන්නෙත් නෑ.ඒකයි හැමදාම අපේම වැරදි කියන්නෙ.මං මගෙ අප්පච්චිට ගෙඩක් ආදරෙයි.කවුරුත් ඉස්සරහ මගෙ දුව කරපු වැරදි වලට සමාවෙන්න කියනවාට මං කැමති නෑ.දැන් ප්රින්සිපල්ට තියෙන්නෙ මාව ස්කෝලෙන් අස් කරලා දාන්න කියලා.අපි හොඳ දෙයක් කළාට තරඟ වලින් දින්නටඅපිට හොඳ නාමය දුන්නෑ ඒත් වරදක් කලාම ස්කෝලෙටම ඇහෙන්න කෑ ගහන්න විතරයි දන්නෙ.<br />
<br />
එයා කියන්නේ මම ස්කෝලෙට අගවුරවයක් කියලනේ ඕව අහඅහ මට ස්කෝලෙ යන්න බෑ ගමගේ සර් කිවුවා මම නරක ළමයෙක් කියලා.මං එවෙලේ මගේ O/L රිසාර්ට් වලින් මගේ හොඳනරක පෙන්නන්න තීරණය කළත් මං පරක්කු වැඩී දැන් කරන්න දෙයක් නෑ.
මට ඔය ස්කෝලෙ මගේ දක්ෂතා ගැන කියනවානම් කිවුවේ මගේ බණ්ඩාර සර්,නැටුම් මිස්ලා දෙන්නා ප්රභා මිස් විතරයි.මං ප්රභා මිස් ගාවට ගිහින් මගේ ප්රශ්න ගැන කියලා මගේ හිත හදපු වෙලාවේ මං ලොකු තරඟයක් දෙන්න හිතාගෙන හිටියේ.ඒත් මගේ හීන ඔක්කොම විනාශ කරා.මට දැන් O/L තියා ලබන ආත්මෙ කොහොම තැනක් තියෙයිද කියලවත් හිතාගන්න බෑ.
අප්පච්චී ඔයා මගේ ඉඩම් කොටස ඔයාගේ නමට හරව ගන්න.මම නැතුව ඔයට සළකන්න කෙනෙක් ඉඳියොත් පුදුමයි.දැන් ඔයා ලඟින් ඔක්කොම ඉන්නේ සල්ලි තියෙන නිසා.නැති වුන දාට ඔයාට කවුරුත් නැතිවෙයි.ඒක වෙන්න දෙන්න බැහැ.අවසාන අවසාන මෙහොතෙත් මගෙ අප්පච්චිගෙ ඇස් දෙක විතරයි පේන්නෙ.මට ඔයා දාල යන්න ගොඩක් දුකයි.නංගිත් පුළුවන්නම් ස්කෝලෙන් අස් කරන්න.ඔය ප්රින්සිපල් ඉන්නකම් නංගිට වනස්කම් කරයි.අම්මේ මම අම්මටත් ගොඩක් ආදරෙයි.අම්ම මං එක්ක කතා නොකරට කමක් නෑ සතුටින් ඉන්න.මගෙ අක්කි මට අන්තිම වෙලාවෙත් බලාගන්න බැරි වුනා.ඔයත් ඉන්න තැනක සතුටින් ඉන්න.මගෙ අප්පච්චි ගැනත් පොඩ්ඩක් හොයල බලන්න.නංගී එයා ලොකු ගින්දර ගෙඩක් මැද්දේ පිච්චි පිච්චි ඉන්නෙ.මං නැතුව ඔයාගෙ ප්රශ්න කියන්නෙ කාටද අප්ච්චි.මට ලියන්න ලියන්න මගේ හිතේ දුක තවත් වැඩි වෙනවා.ලබන ආත්මෙටවත් සැනසීමක් නැතිවෙයි.
මං මේ තීරණය ගත්තේ මං වගේ වැරදි නැති ළමයි තව ඉඳියි.ස්කෝලන් අස් කරන්න බලයි.ඒ ළමයි වෙනුවෙනුයි මේ තීරණේ.<br />
<br />
I love my family<br />
මාව දැක්ක ගමන් බණ්ඩාර සර්ට ඉස්සෙල්ලාම කියන්න.
<br />
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
<br />
<br />
මට මේක දැක්කාම තේරුනේ මේ දරුවා ගෙදර ප්රශ්නයකුත් එක්කයි ඉදල තියෙන්නේ. එක හරියට තේරුම් ගන්න විදුහල්පති සහ ගුරුවරුන් අසමත් වෙලා.......<br />
<br />
මේ දරුවට දඩුවම් දීම නෙමේ, මානසික උපදේශනය වගේ දෙයකුයි විය යුතුව තිබුනේ.... කොහොම උනත් හිතට ගොඩක් දුකයි. මොකද, මමත් 1 වසරේ ඉදල 13 වසර වෙනකන් මේ ස්කොලේ ඉගෙන ගත්තා... එකෙන් ජීවිතේ කෙනෙකුට යන්න පුළුවන් ගොඩක් දුරකට ගියා.....<br />
<br />
වාසනාවකට අපේ කාලේ අපිව තේරුම් ගන්න පුළුවන් විදුහල්පති තුමෙකුයි, ගුරු මණ්ඩලයක් අපට හිටියා................Nuwan Jayasuriyahttp://www.blogger.com/profile/13255534899006701602noreply@blogger.com0